Είτε μιλάμε για ηλεκτροκίνηση, είτε για ανεμογεννήτριες, είτε για φωτοβολταϊκά, είναι ξεκάθαρο ότι το επόμενο τρένο στην οικονομία είναι «πράσινο». Δεν εξετάζω τους λόγους, γιατί είναι προφανές ότι υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα και λόμπι, όχι μόνο στις Βρυξέλλες αλλά και παγκοσμίως που σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι πως για τα επόμενα χρόνια οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας θα είναι μια από τις μεγαλύτερες μπίζνες.
Και σε αυτό το «πάρτι» η Ελλάδα μπορεί να συμμετάσχει με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους. Μια χώρα με ηλιοφάνεια, με δυνατότητες για ανάπτυξη εξαιρετικού δικτύου και σε αναζήτηση ενός νέου, βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης μόνο να κερδίσει έχει αν πάρει από νωρίς το «πράσινο» τρένο.
Το μεγάλο ζητούμενο όμως είναι –και σε αυτή την περίπτωση- η αλλαγή νοοτροπίας. Όσο δαιμονοποιούμε τις ανεμογεννήτριες, όσο προσφεύγουμε στο ΣτΕ έναντι κάθε επένδυσης, τόσο το τρένο θα απομακρύνεται
Οι ανακοινώσεις που έκανε ο πρωθυπουργός για την ηλεκτροκίνηση δείχνουν ότι υπάρχει πολιτική βούληση. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα κίνητρα για τα ηλεκτρικά οχήματα, αλλά κυρίως για τα ευεργετήματα σε όσους επενδύσουν σε σχετικές δραστηριότητες. Ναι, κατά πάσα πιθανότητα η επόμενη Tesla δεν θα είναι ελληνική, αλλά έχουμε όλα τα φόντα για να δημιουργήσουμε ή να φιλοξενήσουμε εταιρείες που θα κατασκευάζουν σταθμούς φόρτισης, συσσωρευτές και βέβαια για να αναπτύξουμε ένα πρώτης τάξεως δίκτυο ΑΠΕ.
Φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, μικρά υδροηλεκτρικά είναι λίγα μόνο παραδείγματα τρόπων παραγωγής –και εν συνεχεία διάθεσης- πράσινης ενέργειας. Με στόχο η Ελλάδα όχι μόνο να καλύπτει τις εσωτερικές ανάγκες, αλλά ιδανικά να εξάγει ενέργεια, δημιουργώντας ένα θετικό ισοζύγιο.
Οι μεγάλοι «παίκτες» του χώρου έχουν ήδη πιάσει θέσεις, επενδύοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε έργα παραγωγής και συσσώρευσης ενέργειας από ΑΠΕ. Αντίστοιχα, με μια σειρά νομοθετικές πρωτοβουλίες, δίνονται αντίστοιχα κίνητρα τόσο σε μικρές επιχειρήσεις όσο και σε ιδιώτες, προκειμένου να πάρουν και αυτοί μερίδιο από την πίττα.
Το μεγάλο ζητούμενο όμως είναι –και σε αυτή την περίπτωση- η αλλαγή νοοτροπίας. Όσο δαιμονοποιούμε τις ανεμογεννήτριες, όσο προσφεύγουμε στο ΣτΕ έναντι κάθε επένδυσης, τόσο το τρένο θα απομακρύνεται. Προσοχή, δεν λέω να καταστρέψουμε τα πάντα και να γεμίσουμε την Ελλάδα με πανέλα και ανεμογεννήτριες. Αλλά αν πάρουμε απόφαση ότι στρατηγικά μας ενδιαφέρει αυτός ο τομέας, δεν γίνεται μια επένδυση να παίρνει χρόνια ή και δεκαετίες μέχρι να υλοποιηθεί. Και αυτό σημαίνει επιτάχυνση διαδικασιών, ξεκάθαρη νομοθεσία αλλά και ταχύτητα στις αποφάσεις.
Το «πράσινο» τρένο της ενέργειας έχει ήδη ξεκινήσει. Το θέμα είναι αν αυτή τη φορά θα επιβιβαστούμε στην πρώτη θέση ή –ως συνήθως- στην ουρά.
