Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα με το Μαρινόπουλο, είναι προφανές ότι η εταιρεία θα πρέπει να διασωθεί. Δεν είναι μόνο το 1,3 δισ. ευρώ σε χρέη που θα «σκάσουν» και οι 12.000 εργαζόμενοι που θα χάσουν τη δουλειά τους. Είναι και οι 3.500 προμηθευτές που κινδυνεύουν με κανόνι, τα ενοίκια για τα περίπου 950 καταστήματα της εταιρείας που θα μείνουν απλήρωτα και το γενικότερο σοκ που θα προκαλέσει στην οικονομία μια πτώχευση αυτού του μεγέθους.
Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχουν σοβαρότατες ευθύνες για το σημείο που φτάσαμε. Όταν εδώ και πέντε χρόνια η αγορά έχει βουίξει ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν γίνεται μια εταιρεία αυτού του μεγέθους να κρύβει τη σκόνη κάτω από το χαλί. Όταν δεν δημοσιεύεις ισολογισμούς, χρωστάς σε όλη την αγορά και οι επιταγές σου θεωρούνται «τοξικές», δεν είναι δυνατόν να μην ανοίγει ρουθούνι.
Αντίστοιχα, απορίας άξιο είναι το γεγονός πώς αυτή η εταιρεία –αλλά και ευρύτερα οι επιχειρήσεις της οικογένειας Μαρινόπουλου- έπαιρναν δάνεια εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να παρουσιάζουν οικονομικά στοιχεία. Και ακόμα πιο περίεργο ότι οι εγκρίσεις περνούσαν από τους επιτρόπους των τραπεζών που –θεωρητικά- ελέγχουν χρηματοδοτήσεις αυτού του μεγέθους.
Η ίδια και χειρότερη είναι η εικόνα των οφειλών προς το δημόσιο. Είτε αυτό αφορά ασφαλιστικά ταμεία, είτε φορολογικές υποχρεώσεις, τα «φέσια» έχουν εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Οι μόνοι που πληρώνονταν κανονικά από την εταιρεία ήταν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και αυτό για προφανείς λόγους.
Θα μου πεις, τι πρέπει να κάνεις; Να την αφήσεις να κλείσει; Και τι θα γίνει με τον κόσμο που θα μείνει στο δρόμο; Η απάντηση είναι όχι. Αλλά δεν μπορείς να εθελοτυφλείς απέναντι στο πρόβλημα, να το αφήσεις να διογκώνεται και μετά πυροσβεστικά να τρέχεις να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα.
Γιατί έτσι δημιουργείς δεδικασμένα και κακά προηγούμενα. Ο προμηθευτής που θα δεχθεί κούρεμα οφειλών την επόμενη μέρα θα λάβει αντίστοιχα αιτήματα από άλλες αλυσίδες. Η τράπεζα που θα κουρέψει τα δάνεια θα χρειαστεί νέα κεφάλαια. Και το ασφαλιστικό ταμείο που δεν θα εισπράξει τις εισφορές θα κόψει το ΕΚΑΣ.
Και βέβαια, δεν μπορείς να επιτρέπεις στον κάθε επιχειρηματία να πλουτίζει σε βάρος της ίδιας της εταιρείας τους, μεταφέροντας χρήματα στο εξωτερικό και αφήνοντας σκελετούς αντί για υγιείς επιχειρήσεις.
Όσο καλλιεργείς την κουλτούρα της ατιμωρησίας, τόσο τα φαινόμενα τύπου Μαρινόπουλος πολλαπλασιάζονται. Και όσο κυριαρχεί η λογική too big to fail, τόσο το πρόβλημα θα διαιωνίζεται.
