Τα στοιχεία της απασχόλησης για την Ελλάδα είναι αποκαλυπτικά: Στο επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου, τα επαγγέλματα με τις περισσότερες προσλήψεις ήταν σερβιτόροι, τραπεζοκόμοι και μπάρμεν. Μεγάλη ζήτηση είχαν και οι μάγειροι, οι ψήστες ξενοδοχείων και εστιατορίων, οι λαντζέρηδες, οι μουσικοί, τραγουδιστές, χορευτές και άλλοι καλλιτέχνες, καθώς και οι καμαριέρες σε ξενοδοχεία.
Με άλλα λόγια, ό,τι σχετίζεται με τον τουρισμό, στις διάφορες εκδοχές του.
Εύλογα λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να πει ότι μετατρεπόμαστε σε ένα «έθνος σερβιτόρων». Οι υπερήφανοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων έγιναν τα γκαρσόνια της Ευρώπης, που σκύβουν ευλαβικά το κεφάλι για λίγα ευρώ πουρμπουάρ.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Και, εν τέλει, είναι τόσο κακό;
Σε μια χώρα προικισμένη με εκατοντάδες νησιά και χιλιάδες παραλίες, με ιδανικό κλίμα και ηλιοφάνεια, γιατί να απεμπολήσεις αυτόν τον πλούτο; Δηλαδή η Νορβηγία, που έχει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στον κόσμο χάρη στο πετρέλαιο, θα έπρεπε να επιστρέψει στην υλοτομία για να τιμήσει τους Βίκινγκ προγόνους της;
Από εκεί και πέρα βέβαια, σαφώς και υπάρχουν τρόποι για να αναπτύξεις και να βελτιώσεις την τουριστική σου βιομηχανία.
Τα rooms-to-let της δεκαετίας του ’70 και του ’80 δεν έχουν καμία σχέση με το σύγχρονο τουριστικό προϊόν. Και τα εστιατόρια που σερβίρουν κατεψυγμένο μουσακά και υποψία χωριάτικης, σίγουρα δεν καλύπτουν τους τουρίστες που είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν κάτι παραπάνω από τα απολύτως απαραίτητα.
Τα απλά μαθηματικά αποδεικνύουν ότι αν θέλεις πραγματική τουριστική ανάπτυξη και ουσιαστικά έσοδα από την τουριστική σου βιομηχανία, η δεύτερη επιλογή είναι μονόδρομος.
Ειδικά σε μια χώρα που το τουριστικό προϊόν είναι τόσο πολυδιάστατο, οι ευκαιρίες δεν λείπουν. Θρησκευτικός, ιστορικός, ακόμη και ιατρικός τουρισμός μπορούν να φέρουν «φρέσκο χρήμα» στη χώρα και μάλιστα σε 12μηνη βάση. Αλλά ακόμη και η μόνιμη εγκατάσταση ξένων κατοίκων, στα πρότυπα της Φλόριντα, θα μπορούσε να αποτελέσει μια σταθερή πηγή εισοδήματος, με παράπλευρα γεωπολιτικά οφέλη. Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, αν στο Αιγαίο ήταν μόνιμα εγκατεστημένοι 500.000 πολίτες χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης;
Υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, το «έθνος των σερβιτόρων» θα μπορούσε να γίνει ένα από τα πλουσιότερα του ευρωπαϊκού νότου, ενισχύοντας κατακόρυφα τη γεωπολιτική του σημασία.
Ή να παραμείνει εγκλωβισμένο στην εικόνα των πλακάτ με τα rooms-to-let που κραδαίνουν αγωνιώντας οι κράχτες μπροστά στους καταπέλτες των πλοίων.
Είναι καιρός λοιπόν να αποφασίσουμε τι από τα δύο προτιμάμε και να το κάνουμε πράξη.
