Αφού η συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη του Αμβρόσιου είχε βγει από το δικαστήριο, την πλησίασε ένας ιερέας και της φίλησε το χέρι σχεδόν κλαίγοντας. «Παρακολούθησα όλη τη δίκη, μπράβο σας, να συνεχίσετε αυτό που κάνετε. Δεν έπρεπε να έχουν ποτέ γραφεί όσα έγραψε ο Αμβρόσιος για τους ομοφυλόφιλους, είναι ντροπή». Η Κλειώ Παπαπαντολέων τον προέτρεψε να μιλήσει δημοσίως, ο κόσμος προσβλέπει σε τέτοιες φωνές από την εκκλησία. Κι εκείνος της είπε ότι αυτό δε γίνεται: «Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την κατάσταση. Είναι αδύνατο να μιλήσω δημοσίως. Εσείς όμως συνεχίστε».
Οι σκληροπυρηνικοί ιεράρχες ταυτίζουν τον εαυτό τους με την εκκλησία και κατηγορούν όποιον σταθεί απέναντί τους ότι τάχα διώκει την εκκλησία. Όμως εκείνοι είναι που καταπιέζουν και καταδιώκουν την ελεύθερη έκφραση στο εσωτερικό της εκκλησίας. Εκείνοι δεν αφήνουν να ακουστεί άλλη άποψη για κανένα θέμα. Αρκεί να πληροφορηθεί κανείς τι τράβηξαν όσοι φωτισμένοι θεολόγοι εργάστηκαν για την ανανέωση των σχολικών βιβλίων: απειλές, ύβρεις, συκοφαντίες και τρομοκρατία.
Η δίκη του Αιγίου κατέδειξε την επίδραση που ασκεί το πιο οπισθοδρομικό τμήμα της εκκλησίας σε ορισμένους δικαστές. Όλα θύμιζαν τον παλιό στίχο του Σαββόπουλου «το δικαστήριο λειτουργούσε μέσα εκεί, μα η δικαιοσύνη ήταν απέξω». Η πιθανότατη καταδίκη της χώρας μας στο Στρασβούργο, εάν φτάσει εκεί η υπόθεση, θα είναι ακόμα μια καταδίκη για κακή απονομή δικαιοσύνης. Κάποτε πρέπει να ελεγχθούν όσοι δικαστές μάς φορτώνουν διεθνείς καταδίκες και πρόστιμα.
Η δίκη κατέδειξε και το μικρό ανάστημα τοπικών αρχόντων. Ο δήμαρχος Καλαβρύτων, της μαρτυρικής πόλης που αιματοκύλισαν οι ναζί, στο δικαστήριο υπερασπίστηκε τον Αμβρόσιο. Με την πράξη του σχετικοποίησε το απόλυτο Κακό και προσέβαλε τη μνήμη του αίματος. Αποδεικνύεται δυστυχώς ανάξιος διαχειριστής μιας βαριάς κληρονομιάς.Είναι πανίσχυρη, βλέπετε, η «ψηφοσυλλεκτική» ευλογία του μητροπολίτη.
Κι ερχόμαστε στον Αμβρόσιο: δεν είναι απλώς ένας σκοταδιστής, ένας ακροδεξιός μητροπολίτης. Δε θα ήταν ο πρώτος, ούτε δα κι ο τελευταίος. Δεν είναι καν ένας απλός οπαδός της Χρυσής Αυγής. Ο Αμβρόσιος φωτογραφίζεται περήφανος αγκαλιά με υπόδικους βουλευτές της και εκπροσωπείται από τον δικηγόρο του Ρουπακιά. Τι δεν είναι σαφές; Ο Αμβρόσιος είναι η ίδια η Χρυσή Αυγή εντός της εκκλησίας. Αν η Χρυσή Αυγή είχε «Κλαδική Οργάνωση Ελλαδικής Εκκλησίας» ο Αμβρόσιος θα ήταν ισόβιος πρόεδρος.
Τηνχαμένη τιμή της εκκλησίας έσωσαν οι αντίπαλοι του Αμβρόσιου: οι εννέα ομοφυλόφιλοι πολίτες που τον μήνυσαν, η πολιτική αγωγή, ο μάρτυρας κατηγορίας Ν. Αλιβιζάτος. Μπορούν να νιώθουν διπλά περήφανοι: έσυραν τον κήρυκα του μίσους στο εδώλιο και εκπροσώπησαν τις αξίες ενόςυγιούς τμήματος της εκκλησίας. Στον ιερέα που ασφυκτιά και τρομοκρατείται από τον σατράπη δεσπότη, σε αυτόν τον ταπεινό παπά έδωσαν φωνή οι υποτιθέμενοι «διώκτες της εκκλησίας». Τη φωνή που του στερεί η ηγεσία της εκκλησίας.
Υπάρχει υγιής εκκλησία; Πρέπει να μιλήσει. Αλλιώς θα την εκπροσωπεί ένας μισαλλόδοξος που δηλώνει «Καλύτερα ναζιστής και φασίστας παρά κατσαπλιάς». Όσο σωπαίνουν οι πραγματικοί χριστιανοί, στο όνομά τους ο Αμβρόσιος δηλώνει «Αν είχα όπλο και με άφηνε ο νόμος θα το χρησιμοποιούσα να ξεμπερδεύουμε».
Ούτε διώκουν ούτε καταπιέζουν την εκκλησία όσοι απαιτούν να παίξει το ρόλο της με θεσμική αυτογνωσία, κύρος και αξιοπρέπεια. Την ευτελίζουν οι αιρετικοί εθνοφυλετιστές, οι μουτζαχεντίν που ατιμώρητοι παρανομούν και τρομοκρατούν στο όνομά της.
