Αν πιστεύετε ότι η κατάσταση στη χώρα είναι καλή, όχι. Αν πιστεύετε ότι η οικονομία ανακάμπτει, όχι. Αν πιστεύετε ότι οι νέοι θα σταματήσουν να φεύγουν στο εξωτερικό, όχι. Αν πιστεύετε ότι μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία με ένα τεράστιο χρέος, όχι. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να ζήσετε με μισθούς 400 ευρώ, όχι. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να ζήσετε αξιοπρεπώς με συντάξεις πείνας, όχι. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα χωρίς αφορολόγητο, όχι. Αν μπορείτε να πληρώνετε τον ΕΝΦΙΑ και όλους τους φόρους που σας επιβάλλονται, όχι.
Επειδή λοιπόν είμαστε πολλοί αυτοί που δεν πιστεύουμε όλα τα παραπάνω και παράλληλα δεν θεωρούμε ότι η έξοδος από την ΕΕ από μόνης και η δραχμή είναι πανάκεια, υπήρχε, ζωτικός, υπαρξιακός, ουσιαστικός και πραγματικός λόγος για ένα νέο «κόμμα».
Αλλά και το σημαντικότερο από όλα έχει να κάνει με το ότι υπάρχει ακόμα περισσότερος κόσμος που καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό, ούτε καν Ευρωπαϊκό, αλλά παγκόσμιο. Άνθρωποι που ζουν σε έναν κόσμο ρευστό, αβέβαιο, άδικο, απαισιόδοξο και όμως δεν γονατίζουν, στέκονται όρθιοι και παλεύουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που κατανοούν σήμερα καλύτερα από ποτέ, ότι οι ανησυχίες μας είναι κοινές. Τα αδιέξοδα των νέων στην Ελλάδα και την Γερμανία, κοινά. Τα προβλήματα των εργαζομένων στην Ελλάδα και την Γαλλία, κοινά. Η δυσμενής κατάσταση των συνταξιούχων στην Ελλάδα και την Ρουμανία, κοινή. Ο κίνδυνος των εξώσεων στην Ελλάδα και την Ισπανία, κοινός. Το χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα και την Ιταλία, κοινό και πάει λέγοντας.
Κοινός είναι ο αγώνας που οι λαοί του κόσμου πρέπει να δώσουν σε έναν κόσμο που τους χωράει όλο και λιγότερο, και που σε λίγα χρόνια θα είναι ένας κόσμος ανθρώπων μεγάλης ηλικίας και στην συντριπτική του πλειοψηφία ανέργων, καθώς η αυτοματοποίηση έρχεται να υποκαταστήσει τα πάντα. Κοινό είναι το όραμα των ανθρώπων που θέλουν να σταματήσει επιτέλους αυτή η βάρβαρη καπιταλιστική μεταχείριση των ανθρώπων και της απομύζησης του πλανήτη που οδηγεί σε καταστροφικές περιβαλλοντικές συνθήκες.
Επιπλέον υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται ότι η δραχμή και η έξοδος από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι πανάκεια. Δεν είναι από μόνη της λύση σε κανένα πρόβλημα. Δεν θα δημιουργήσει καμία αλλαγή συσχετισμών και ούτε είναι δεδομένο ότι επωφελήσει τους αδύναμους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πολύ καλώς δημιουργήθηκε ένα νέο «κόμμα», το ΜέΡΑ25. Ένα «κόμμα» μη κόμμα, που δημιουργήθηκε για να «αυτοκαταστραφεί». Για να δημιουργήσει δηλαδή όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που δεν θα καθιστούν απαραίτητη την ύπαρξή του. Με συγκεκριμένες προτάσεις (7 τομές για την οικονομία κλπ) και όχι ευχολόγια. Με ανθρώπους που έδειξαν και απέδειξαν με τη στάση τους, σε ποιο «στρατόπεδο» βρίσκονται, όπως ο γραμματέας του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, ή ο Κλέωνας Γρηγοριάδης, μέλος της πολιτικής γραμματείας του. Με όραμα, αισιοδοξία και ελπίδα. Με συνειδητοποίηση των λαθών του πρόσφατου παρελθόντος και μια νέα «στρατηγική» για την «χρεοδουλοπαροικία» μας, αλλά και εν γένει την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτό που θα θέλαμε να είναι, μια Ευρώπη δηλαδή των λαών.
Δεν θεωρούμε δεδομένη την δυνατότητα αλλαγής αυτής της Ευρώπης. Δεν θεωρούμε δεδομένη την αλλαγή του καθεστώτος της «χρεοδουλοπαροικίας» στη χώρα μας. Χωρίς να θεωρούμε τίποτα λοιπόν δεδομένο, θα δώσουμε τη μάχη ώστε να αποφευχθεί η δεδομένη καταστροφή της Ευρώπης, αν συνεχίσει αυτό το δρόμο. Θα δώσουμε τη μάχη ώστε να αποφευχθεί η δεδομένη ερημοποίηση της χώρας και η αέναη φτωχοποίηση του λαού μας.
Ο αγώνας είναι δύσκολος, όμως αξίζει να παλεύεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.
