Η οδός Ηπείρου στην Αθήνα συνιστά μαζί με το τμήμα της Νικηφόρου Μεταξά, μια οδική αρτηρία 881 μέτρων που ενώνει το ΣΣ Λαρίσης με την οδό Πατησίων και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Η οδός αυτή φιλοξενεί ημεδαπούς και αλλοδαπούς μόνιμους κατοίκους και επαγγελματίες, μετανάστες και πρόσφυγες. Φιλοξενεί δυο σχολικές μονάδες, εκ των οποία η μια διαπολιτισμική, μια δραματική σχολή, ένα κέντρο μουσικών και άλλων εκδηλώσεων, μια εξαιρετικά σημαντική ψυχοκοινωνική δομή του ΕΟΠΠΥ (Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής), κοινωνικές δομές, δημοτικές και δημόσιες υπηρεσίες, επτά ξενοδοχειακές μονάδες, αρκετά διαμερίσματα διαθέσιμα μέσω της πλατφόρμας airbnb, ένα θέατρο, καφετέριες, εστιατόρια, εμπορικά καταστήματα, εμποροραφείο, κατάστημα πινάκων ζωγραφικής, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, super markets, εταιρείες καθαρισμού, αρχιτεκτονικά και φορολογικά γραφεία, κρεοπωλεία, φαρμακεία, ιατρεία, μη κυβερνητικές οργανώσεις στα πεδία της κοινωνικής φροντίδας, ψιλικατζίδικα και μικρές αγορές.
Η οδός Ηπείρου έχει μερικά από τα ωραιότερα διατηρητέα κτήρια, τοπόσημα στην περιοχή. Έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας φοιτητών στην αρχιτεκτονική σχολή στο πλαίσιο ανάδειξης του ρόλου και της συμβολής του συγκεκριμένου δρόμου στη ζωή της πόλης και τους διάφορους κατά καιρούς πολεοδομικούς σχεδιασμούς. Βρίσκεται σε μια χωρική ενότητα με έναν από τους υψηλότερους δείκτες ακραίας φτώχειας. Έχει στιγματιστεί από τα ΜΜΕ ως χώρος εγκληματικότητας/ επικινδυνότητας λόγω της δολοφονίας άτυχου συμπολίτη μας το 2011 και ενός άτυχου Τυνήσιου το 2014. Το πογκρόμ που ακολούθησε μετά τη δολοφονία του συμπολίτη μας το 2011 εις βάρος μεταναστών ενστάλαξε στην τοπική μνήμη «το συναίσθημα και την πρακτική του νόμου της ζούγκλας».
Και μέσα όλα αυτά τα πραγματολογικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, ο δημοσιολόγος της καθώς πρέπει «σοβαρής» κεντροδεξιάς εφημερίδας, επιλέγει- αφουγκραζόμενος τις ανησυχίες και τις διαμαρτυρίες υπαλλήλων ενός κτηρίου (αφού έχει φροντίσει να ειρωνευτεί το δημόσιο τομέα)- να καταδείξει καθημερινά προβλήματα λόγω της ύπαρξης άλλων/ μη Ελλήνων στο κτήριο της οδού Ηπείρου 34 («αφοδεύουν…») ως θεμελιώδες στοιχείο της «πολυπολιτισμικής κουρελού».
Και αναρωτιέται ο αναγνώστης: Συνιστούν «κουρελού» οι ανήλικοι μαθητές των δυο σχολικών μονάδων της περιοχής; Συνιστούν «κουρελού» οι εκατοντάδες εργαζόμενοι σε δομές και επιχειρήσεις της οδού Ηπείρου; Συνιστούν «κουρελού» οι αλλοδαποί μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής; Συνιστούν «κουρελού» οι πελάτες/ταξιδιώτες των ξενοδοχειακών μονάδων της περιοχής ή οι εξυπηρετούμενοι των κοινωνικών και υγειονομικών μονάδων; Συνιστά ο άστεγος που βρίσκει καταφύγιο στα σκαλοπάτια κτηρίου, «θόρυβο» και «ασύμμετρο εμπόδιο»;
Προφανώς η «πολυπολιτισμική κουρελού» προβάλλεται ως συμβολικός ρατσισμός, κεκαλυμμένη απόρριψη του άλλου και έντεχνη μετάβαση από τη συζήτηση της διαχείρισης ποικίλων κοινωνικών θεμάτων στην έκφραση αγανάκτησης και εξοστρακισμού των άλλων.
Ο «έξυπνος» ρατσισμός δεν μιλάει για αίμα και φυλετική ανωτερότητα/κατωτερότητα. Ο «έξυπνος» και καλυμμένος ρατσισμός μιλάει για την καθημερινότητα μέσα από μια πολύ συγκεκριμένη ματιά απαξίωσης, απόρριψης, αλαζονείας και εν τέλει άρνησης του άλλου. Ο «έξυπνος» ρατσισμός μιλάει για «την πόλη μας που πρέπει να γίνει δική μας» ή «για την πόλη σε παρακμή... που βγαίνεις το πρωί από το σπίτι σου και δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί, μέχρι να γυρίσεις το βράδυ», όταν αυτή η πόλη έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες εγκληματικότητας σε όλο τον κόσμο! Μιλάει για ανθρώπους «απορρίμματα» και «ασύμμετρα εμπόδια» και απαξιώνει ο,τιδήποτε δημόσιο και κοινωνικό ως «κατάντια» και την ύπαρξη του άλλου ως «φασαρία» και «βρώμα» χάριν μιας ιδανικής ευταξίας, λες και τα ανθρώπινα υπακούουν σε φυσικές νομοτέλειες ή είναι ανεξάρτητα των αγοραίων δυνάμενων και των (μη) πολιτικών ρύθμισής τους!
