Ροή
Η κρίση του κορονοϊού δεν δημιουργεί στις τράπεζες προβλήματα μόνον σε επίπεδο καθημερινής λειτουργίας και ρευστότητας, αλλά τις φέρνει αντιμέτωπες και με αυξημένες προβλέψεις.
Υπεύθυνο για αυτό είναι το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο IFRS9, το οποίο επιβάλλει στις τράπεζες να σχηματίζουν εκ των προτέρων προβλέψεις για πιθανούς και όχι πραγματοποιηθέντες, κινδύνους.
Το πρότυπο IFRS 9
Το πρότυπο IFRS 9, που ισχύει την τελευταία διετία, έχει αντικαταστήσει το μοντέλο της «υφιστάμενης ζημίας», το οποίο βασίζεται στην εκδήλωση ενός πιστωτικού γεγονότος ως προϋπόθεση για την αναγνώριση πιστωτικών ζημιών, με το μοντέλο της «αναμενόμενης ζημίας». Έτσι, η τράπεζα οφείλει εκ των προτέρων να αναγνωρίσει την πιθανότητα αναμενόμενων ζημιών και να σχηματίσει τις δέουσες προβλέψεις.
Η εν λόγω αλλαγή επηρεάζει το δανειακό χαρτοφυλάκιο των ελληνικών τραπεζών, το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος του ενεργητικού τους, αφού οι προβλέψεις δεν αφορούν μόνο στα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια, αλλά και σε δάνεια τα οποία σήμερα εξυπηρετούνται κανονικά, αλλά υπάρχει πιθανότητα ο δανειολήπτης να αθετήσει την υποχρέωση του στο μέλλον.
Και λόγω του κορονοϊού αυτά τα δάνεια είναι πλέον πολλά. Τουρισμός, ναυτιλία, μεταφορές, λιανεμπόριο, διαμετακομιστικό εμπόριο είναι οι κλάδοι που δέχονται τεράστιο πλήγμα από την πανδημία. Και τα δάνεια των επιχειρήσεων αυτών των κλάδων θα πρέπει σε σημαντικό βαθμό να περιβληθούν με προβλέψεις.
Στη βάση αυτή, ο κορονοϊός και το πρότυπο IFRS 9 δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για την κερδοφορία και τα εποπτικά κεφάλαια των τραπεζών, το οποίο παραμένει προβληματικό παρά το γεγονός πως από το 2018 τρέχει πενταετής μεταβατική περίοδος εντός της οποίας τα πιστωτικά ιδρύματα μπορούν να προσμετρούν μέρος των αυξημένων προβλέψεων, στα κύρια πρωτοβάθμια κεφάλαιά τους.
