Ροή
Ο Μιχάλης Σάλλας, ο Επίτιμος πλέον πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, θεωρείται μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της σύγχρονης ελληνικής τραπεζικής ιστορίας. Ο καθηγητής Οικονομετρίας που αγόρασε το 1991 την Τράπεζα Πειραιώς με μερίδιο αγοράς 0,1%, 10 καταστήματα, 200 εργαζομένους και ενεργητικό 200 εκατ. ευρώ παρέδωσε χθες το τιμόνι της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας με μερίδιο αγοράς 30%, 20.000 εργαζομένους και ενεργητικό 90 δισ. ευρώ.
Η αποχώρηση του Μιχάλη Σάλλα από την Πειραιώς σηματοδοτεί μια αλλαγή σελίδας για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με τον ίδιο να αναφέρει χθες πως «μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση, διαμορφώνεται για το τραπεζικό σύστημα, ασφαλώς και για την Τράπεζα Πειραιώς, ένα νέο εταιρικό και οικονομικό περιβάλλον, στο οποίο χρειάζεται η εμπειρία των παλαιών στελεχών, αλλά κυρίως οι δυνάμεις των νέων ανθρώπων, των νέων managers, οι οποίοι θα επωμισθούν το βάρος να οδηγήσουν την τράπεζα στη νέα εποχή».
Ωστόσο, αν και ο ίδιος είχε εδώ και αρκετό καιρό γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει, άπαντες ανέμεναν πως αυτό θα γινόταν αφού πρώτα αναλάμβανε καθήκοντα ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος της Πειραιώς και αφού θα είχε προσδιοριστεί ο νέος πρόεδρος της τράπεζας.
Ωστόσο, η διαδικασία της διαδοχής στην Τράπεζα Πειραιώς δεν ήταν τόσο ομαλή, καθώς υπό την πίεση του SSM σήμερα βρίσκεται χωρίς τον Μιχάλη Σάλλα στο τιμόνι και με προσωρινό διευθύνοντα σύμβουλο και μεταβατική πρόεδρο. Η προσοχή τώρα στρέφεται στις επόμενες κινήσεις του SSM και στα πρόσωπα που θα εγκρίνει – αφού πρώτα του προταθούν- για την ανάληψη των νευραλγικών θέσεων στην Πειραιώς.
Οι θεσμοί θέλουν να βάλουν τέλος στις προνομιακές σχέσεις μεταξύ τραπεζών, επιχειρήσεων και κομμάτων και θεωρούν πως για να γίνει αυτό πρέπει να αποχωρήσουν όλες οι παλαιές διοικήσεις και τα πρόσωπα που διαχειρίστηκαν αυτές τις σχέσεις.
Με την ανάγκη περιορισμού των ακάλυπτων ανοιγμάτων των τραπεζών κατά 41 δισ. ευρώ έως το 2019, οι θεσμοί και οι επόπτες – Τράπεζα της Ελλάδος και SSM – δρομολογούν ταχύτατα – για κάποιους βεβιασμένα- τις διοικητικές αυτές αλλαγές θέλοντας με την τοποθέτηση ξένων τραπεζικών στελεχών να προχωρήσουν σε ταχύτατες αναδιαρθρώσεις κλάδων, επιχειρήσεων και να διασφαλίσουν την ανάκτηση των ποσών από δάνεια που σήμερα θεωρούνται «κόκκινα».
Η αποχώρηση Σάλλα είναι κατά κάποιους η αρχή ενός κύκλου που θα οδηγήσει στην έξοδο όλη τη γενιά των στελεχών που αναδείχθηκαν τη δεκαετία του 1990 και τα οποία έζησαν την απόλυτη ακμή του ελληνικού banking.
