«Είναι πλέον δυστυχώς αδιαμφισβήτητο ότι οι δυσοίωνες προβλέψεις για τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και των ακραίων καιρικών φαινομένων, όχι απλά επιβεβαιώνονται αλλά και επαληθεύονται νωρίτερα από ό,τι ίσως αναμενόταν και μάλιστα με τον πιο επώδυνο τρόπο», ανέφερε στο πλαίσιο της της πρώτης ημέρας του 6oυ Συνεδρίου Υποδομών & Μεταφορών ο κ. Παναγιωτόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος της ΤΕΡΝΑ Α.Ε., για τη Θεσσαλία και την επόμενη ημέρα.
Όπως αναλυτικά σημείωσε, «οι πρόσφατες καταστροφές στη Θεσσαλία παραπέμπουν σε σχεδόν μεταπολεμικές συνθήκες, με χαμένες ανθρώπινες ζωές, με αποδεκατισμένη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, με διαλυμένες υποδομές.
Οι εικόνες που βλέπουμε στις οθόνες αλλά και αυτές που μας μεταφέρουν οι άνθρωποί μας στο πεδίο είναι αποκαρδιωτικές.
Και ταυτόχρονα, εδώ και δέκα ημέρες, ενόσω σωστικά συνεργεία, τοπικές αρχές και εθελοντές δίνουν μάχη μέσα στα λασπόνερα, διεξάγεται παράλληλα ένας άλλος ανίερος πόλεμος λάσπης, που κατά τη γνώμη μου δεν εξαντλείται σε εταιρείες, αλλά σπιλώνει το σύνολο του τεχνικού κόσμου της χώρας.
Δήθεν αντιπλημμυρικά έργα που δόθηκαν με δήθεν απευθείας αναθέσεις και που δήθεν δεν έγιναν ποτέ.
Κατεπείγοντα έργα επισκευής του υπεραστικού και του επαρχιακού δικτύου, έργα δηλαδή για να μπορεί να αποκατασταθεί η πρόσβαση σε χωριά και κωμοπόλεις που είχε χτυπηθεί από το πέρασμα του Ιανού, εμφανίστηκαν ξαφνικά ως δήθεν αντιπλημμυρικά έργα που πληρώθηκαν αλλά δεν έγιναν ποτέ.
Έργα που το Υπουργείο Υποδομών ανέθεσε με απόλυτα διαφανή τρόπο και κατόπιν διαπραγμάτευσης με τις εταιρείες, εμφανίστηκαν ως απευθείας αναθέσεις και δωράκι στους εργολάβους.
Έργα που έγιναν και άντεξαν και μετά το πέρασμα του φονικού Ντάνιελ, παρουσιάστηκαν ως ανύπαρκτα.
Τις ίδιες 10 ημέρες που αυτά τα ασύστολα και αήθη ψέματα διατυπώνονται ανερυθρίαστα στο δημόσιο διάλογο από ανθρώπους με άγνοια είτε χειρότερα με δόλο, ο «κακός» τεχνικός κόσμος, έχει ερημώσει τα εργοτάξιά του από ανθρώπους και μηχανήματα, στέλνοντάς τους στο Θεσσαλικό κάμπο.
Μόνο από την ΤΕΡΝΑ έχει διατεθεί από την πρώτη στιγμή το προσωπικό 3 εργοταξίων που γειτνιάζουν με την πληγείσα περιοχή και δεκάδες εξειδικευμένα μηχανήματα.
Δέκα ημέρες και νύχτες, το τεχνικό προσωπικό αυτής της χώρας με αυταπάρνηση κάνει άντληση υδάτων σε πλημμυρισμένα σπίτια, φορτώνει και μεταφέρει νεκρά ζώα από στάνες και χωράφια, και απομακρύνει με εκατοντάδες φορτηγά και μηχανήματα φερτά υλικά.
Είμαστε και θα είμαστε πάντα στη διάθεση της πολιτείας, των συνανθρώπων μας και της πατρίδας μας, χωρίς καν να χρειαστεί να μας το ζητήσουν.
Αν όμως θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις απειλές που έρχονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα και σφοδρότητα, πρέπει να συνεργαστούμε και πρέπει να συνεισφέρουμε όλοι, προσφέροντας ο καθένας αυτό που έχει ως συγκριτικό πλεονέκτημα.
Πρέπει όλοι να καθίσουμε στο τραπέζι – κεντρική και περιφερειακή εξουσία, επιστημονική κοινότητα, μελετητές και κατασκευαστές – και να καταλήξουμε σε μία προσέγγιση ρεαλιστική με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, απαλλαγμένοι από τον λαϊκισμό, και τις μικροπολιτικές και μικροεπιχειρηματικές σκοπιμότητες.
Ούτε οι εταιρείες πρέπει να υποκαταστήσουν την πολιτεία, ούτε οι τοπικοί άρχοντες πρέπει να υποκαστήσουν την επιστημονική και μελετητική κοινότητα, ούτε ο λαϊκισμός πρέπει να υπαγορεύσει τις τεχνικές λύσεις.
Είναι πολλά τα θέματα που πρέπει να μας προβληματίσουν:
Αλλάζει η ιεράρχηση του είδους των έργων που δημοπρατούνται;
Ανταποκρίνονται οι υπάρχουσες μελέτες και οι σχεδιασμοί στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται μπροστά μας;
Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη χρηματοδότηση υδραυλικών έργων και έργων περιβάλλοντος;
Τι περισσότερο μπορεί να κάνει ο τεχνικός κόσμος;
Η επόμενη ημέρα στη Θεσσαλία δεν θα είναι απλή υπόθεση, ούτε θα μπορεί να επιτευχθεί με όρους του παρελθόντος.
Δεν υπάρχουν ούτε άμεσες ούτε μαγικές λύσεις, κυρίως αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά και σε βάθος χρόνου τις προκλήσεις του περιβάλλοντος, παρούσες και μελλοντικές.
Πολύ περισσότερο, οι λύσεις απαιτούν συστράτευση και ειλικρινή συνεργασία. Εμείς είμαστε εδώ και είμαστε παρόντες.
Γιατί εδώ ζούμε και εδώ δουλεύουμε πάνω από 50 χρόνια».
