Δύσκολες ώρες περνούν οι χαλυβουργίες της χώρας καθώς από τα πέντε εργοστάσια που υπάρχουν, μόνο τα τρία εξ αυτών βρίσκονται σε λειτουργία, ενώ οι μεγαλύτερες εταιρείες (η Χαλυβουργική του Κωσταντίνου Αγγελόπουλου και της Χαλυβουργίας Ελλάδας της οικογένειας Μάνεση), αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Το κύριο χαρακτηριστικό των δύο ηγετών του κλάδου της χαλυβουργίας είναι οι υψηλές δανειακές υποχρεώσεις και οι συσσωρευμένες ζημιές που αποτελούν θηλιά και τροχοπέδη για την ανάπτυξη τους.
Ήδη οι συσσωρευμένες ζημιές από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα ανέρχονται στα 800 εκατ. ευρώ, ενώ τα δάνεια αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ, χρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις με στόχο τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και την αύξηση της παραγωγικής τους δυναμικότητας.
Το 2012 η Χαλυβουργική, συμφερόντων της οικογενείας Κ. Αγγελόπουλου, ανακοίνωσε πως προχώρησε στη λήψη μέτρων διασφάλισης της λειτουργίας της λόγω της κρίσης, όπως το εκ περιτροπής σβήσιμο των υψικαμίνων και την έμφαση στην ελασματουργία.
Εκτοτε έχει πρακτικά σταματήσει την παραγωγική δραστηριότητά της. Η Χαλυβουργική βαρύνεται με δανεισμό που ξεπερνά τα 395 εκατ. ευρώ. Αλλες δύο μονάδες παραγωγής χάλυβα διαθέτει η Χαλυβουργία Ελλάδος, συμφερόντων της οικογενείας Μάνεση, εκ των οποίων η μία στον Ασπρόπυργο έχει σταματήσει την παραγωγή επίσης από το 2012 και διατηρεί δραστηριότητα κυρίως στην παραγωγή πλεγμάτων. Η δεύτερη μονάδα της Χαλυβουργίας Ελλάδος είναι αυτή στο Βελεστίνο στον Βόλο, η οποία είναι εκσυγχρονισμένη και λειτουργεί κανονικά.
Για την αντιμετώπιση των δανειακών υποχρεώσεων, οι πιστώτριες τράπεζες έχουν αναθέσει σε εξειδικευμένο οίκο την εκπόνηση μελέτης βιωσιμότητας για τον κλάδο, η οποία και έχει ήδη συλλέξει στοιχεία για το ποιες μονάδες κρίνονται αποδοτικότερες, παράγουν δηλαδή προϊόν με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Επόμενο βήμα, οι συζητήσεις των βασικών μετόχων με τις τράπεζες από τους οποίους θα ζητηθεί να στηρίξουν οικονομικά τις επιχειρήσεις τους. Μετά από αυτό οι τράπεζες θα προχωρήσουν στην διαγραφή ορισμένων δανείων μεγάλων βιομηχανιών, χωρίς ωστόσο να τις ενδιαφέρει να αναλάβουν την μετοχικό έλεγχο αυτών.
Οι λύσεις που προκρίνονται στην παρούσα φάση είναι οι συνεργασίες, οι συγχωνεύσεις αλλά και το κλέισιμο μονάδων, προκειμένου να μειωθεί η παραγωγή και κατ΄επέκταση τα κόστη λειτουργίας.
