Ταξίδι χαμηλών προσδοκιών χαρακτηρίζεται αυτό που κάνει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στην Ασία για επαφές με επενδυτές. Αφενός διότι η ατζέντα των συναντήσεων του υπουργού σε Σιγκαπούρη και Χονγκ Κονγκ δεν περιλαμβάνει ονόματα αξιόλογων επενδυτικών οίκων, αφετέρου διότι η επενδυτική διάθεση για ελληνικά assets είναι περιορισμένη.
Αλλά ακόμα και αν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έπειθε κάποια hedge funds να τοποθετηθούν στο ελληνικό χρέος αυτό δεν θα άλλαζε πολλά σε σχέση με τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων. Διότι ο όγκος των κατόχων ελληνικού χρέους δεν θα μεταβαλλόταν σημαντικά.
Σήμερα η απόδοση του πενταετούς ομολόγου διαμορφώνεται στο 3,5%, ενώ η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου βρίσκεται στα επίπεδα του 4,5%. Η αποκλιμάκωση των εν λόγω αποδόσεων προϋποθέτει ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, συνεπή δημοσιονομική πορεία και περιορισμό των αρνητικών ειδήσεων γύρω από την Ελλάδα. Αλλά ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, η μεταβλητότητα στην ελληνική αγορά ομολόγων δεν θα εξέλειπε.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική αγορά ομολόγων είναι η έλλειψη βάθους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι τιμές των ομολόγων διαμορφώνονται μέσα από ελάχιστες συναλλαγές και αυτό που αποτυπώνεται στο ταμπλό, είτε στην άνοδο, είτε στην πτώση, είναι σε μεγάλο βαθμό πλασματικό αποτέλεσμα.
Από τα 357 δισ. ευρώ του ελληνικού χρέους μόλις τα 50 δισ. ευρώ είναι στα χέρια ιδιωτών, δηλαδή είναι χρέος που διαπραγματεύεται και από αυτά μόλις τα 14 δισ. ευρώ είναι ομόλογα στα οποία γίνεται ενεργό trading. Λίγο απλοϊκά θα μπορούσε κανείς να πει πως το 4% του συνολικού ελληνικού χρέους είναι αυτό που τιμολογεί το υπόλοιπο 96%.
Στην πραγματικότητα στην ελληνική δευτερογενή αγορά ομολόγων οι συναλλαγές ημερησίως δεν ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ. Οι ελάχιστες αυτές πράξεις είναι και αυτές που διαμορφώνουν τις εντυπώσεις για το κόστος δανεισμού της Ελλάδος.
Έτσι όταν ένας νεαρός treader στη Νέα Υόρκη αποφασίσει ότι είτε πρέπει να πουλήσει ελληνικό χρέος είτε να αγοράσει, δεδομένου ότι η εμπορευσιμότητα των ελληνικών χρεογράφων είναι περιορισμένη, αυτομάτως οι αποδόσεις τους μεταβάλλονται ραγδαία.
Εάν υπήρχε μεγαλύτερη εμπορευσιμότητα, δηλαδή μεγαλύτερη συμμετοχή στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, οι απότομες κινήσεις στα spreads- που πολλές φορές οδηγούν σε λανθασμένες εντυπώσεις- θα εξέλειπαν. Για να γίνει αυτό θα πρέπει είτε να εκδοθούν νέα ομολόγα, είτε να αυξηθεί ο αριθμός των κατόχων του υφιστάμενου ελληνικού χρέους. Η συγκυρία ωστόσο είναι αρνητική και για τα δύο.
