Αρχικώς, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα δεδομένα επί της διαδικασίας. Μετά τη συμφωνία των αρχηγών κρατών για την υποψηφιότητα της προεδρίας της Επιτροπής (της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, στην προκειμένη περίπτωση) η μάχη έχει περάσει σε επίπεδο ευρωκοινοβουλίου. Είναι η περίοδος που η ανθρωπογεωγραφία των 720 εκλεγμένων αντιπροσώπων αποκτά εξαιρετική σημασία.
Μέχρι σήμερα που καταγράφουμε αυτές τις γραμμές, η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και το επιτελείο της επιχειρούν πόρτα-πόρτα (στην κυριολεξία) να εξασφαλίσουν δεσμεύσεις ενόψει της ψηφοφορίας της Πέμπτης. Και οι δεσμεύσεις δεν αφορούν μόνο τις συνεργαζόμενες ευρωομάδες των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων αλλά και το ίδιο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Το Ευρωκοινοβούλιο και οι φωνές της ακροδεξιάς
Σε ό,τι αφορά τις αντιπροεδρίες των συνεργαζόμενων ευρωομάδων, μεσοβδόμαδα φέρεται να υπήρχε μεταξύ τους συμφωνία. Η ψηφοφορία για την προεδρία τους 14 αντιπροέδρους και τους κοσμήτορες (άμεσα συνδεόμενη με το παζλ του κορυφαίων θέσεων του Ευρωκοινοβουλίου) διεξάγεται πριν από την ψηφοφορία της 18ης Ιουλίου για την προεδρία της Επιτροπής. Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, η Ελλάδα δεν αναμένεται να εκλέξει αντιπρόεδρο (υπάρχει στο τραπέζι το όνομα της Ελίζας Βόζεμπεργκ) καθώς οι τρέχουσες ισορροπίες δε φαίνονται ευνοϊκές.
Αυτό που επίσης ξεχωρίζει στην παρούσα περίοδο εντός Ευρωκοινοβουλίου είναι οι «ηχηρές φωνές» της ακροδεξιάς του Μπαρντελά και της νεοσύστατης παρέας των «Πατριωτών» που ζητούν -στο βωμό της δημοκρατικής εκπροσώπησης- σημαντικές θέσεις εντός των ευρωπαϊκών οργάνων. Προφανώς, βέβαια, οι δημοκρατικές πλειοψηφίες δε δημιουργούνται με φωνές και δήθεν δημοκρατικές παρεμβάσεις ωστόσο δημιουργούν ένα κλίμα που επηρεάζει και την ψηφοφορία της 18ης Ιουλίου και τη συζήτηση για τη νέα επιτροπή.
Η ψηφοφορία, η Έκθεση Ντράγκι και τα χαρτοφυλάκια
Το βασικό σενάριο ήθελε την Φον Ντερ Λάιεν να παίρνει την αναμενόμενη Έκθεση Ντράγκι για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ ανά χείρας, να τη χρησιμοποιεί στις προγραμματικές της δηλώσεις και εύκολα ή δύσκολα να υπερψηφίζεται. Η δημοσιοποίηση της Έκθεσης μεταφέρθηκε για το φθινόπωρο. Ωστόσο, το σενάριο της υπερψήφισης παραμένει (με διαφορά μάλλον) το βασικό. Οι Πράσινοι έχουν αντιληφθεί ότι η βέλτιστη για εκείνους επιλογή είναι η ανανέωση της θητείας της και η Τζόρτζια Μελόνι ολοκλήρωσε την αντιπολιτευτική της παρέμβαση και πιθανότατα εξασφάλισε ένα δυνατό οικονομικό χαρτοφυλάκιο που θα καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη διανομή πόρων προς τα κράτη μέλη. Συνεπώς, ένα (μάλλον) ικανό μαξιλάρι ασφαλείας ενόψει των αναμενόμενων απωλειών της συμμαχίας των ευρωομάδων δημιουργείται.
Την ίδια ώρα, η επόμενη Επιτροπή αναμένεται να έχει σημαντικό αριθμό αντιπροεδριών (συντονιστικές θέσεις), όμως όχι και θέσεις εκτελεστικών αντιπροέδρων. Οι συνομιλίες ωστόσο για τη σύνθεσή της έχουν παγώσει την τελευταία εβδομάδα, καθώς προηγούνται οι καθοριστικές «πόρτα-πόρτα» συνομιλίες με τους ευρωβουλευτές.
Επισπεύδων παράγων για πολλούς οι πρωτοβουλίες Όρμπαν
Τέλος, στην ερώτηση αν πετυχαίνει κάτι ο Όρμπαν με τη συμπεριφορά του -επαφές με Ρωσία και Κίνα κλπ- εν μέσω Ουγγρικής προεδρίας, η απάντηση είναι σαφής: Όχι. Για την ακρίβεια πετυχαίνει το αντίθετο. Να φέρνει μία ενδεχόμενη συμφωνία στο Ευρωκοινοβούλιο πιο κοντά. Υπάρχουν ευρωβουλευτές της πλειοψηφούσας συμμαχίας οι οποίοι θα ήθελαν να αντιδράσουν στην ψηφοφορία της 18ης Ιουλίου, ωστόσο οι ακροάσεις των υποψήφιων Επιτρόπων τον ερχόμενο Οκτώβριο δείχνει και για εκείνους περισσότερο κατάλληλη στιγμή παρά τώρα.
Και μια ενδεικτική λεπτομέρεια: Ποτέ στο παρελθόν προεδρία μίας χώρας δεν έχει λάβει σε εκπροσώπησης κρατών-μελών στις Βρυξέλλες τόσο χλευαστικά σχόλια όσο η προεδρία Ορμπάν. Επί προσωπικού για τον ίδιο για την ακρίβεια και από το σύνολο σχεδόν των υπολοίπων κρατών. Κι αυτό έχει τη σημασία του. Γιατί μπορεί ο φιλοπουτινικός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας να θεωρεί ότι έχει θέση… «αρχηγού της ΕΕ», στην πράξη ωστόσο πέφτει στο κενό η προσπάθειά του να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο εντός του Συμβουλίου. Σε αυτό το εγχείρημα για την ώρα (ευτυχώς) αποτυγχάνει παταγωδώς.
