Μπορει πριν από λίγες μέρες οι Γερμανοί στο Eurogroup να έστειλαν σαφές μήνυμα για τη μη αναστροφή μεταρρυθμίσεων, μπλοκάροντας τη δόση για την απόφαση αναστολής της εφαρμογής της αύξησης του ΦΠΑ στα πέντε νησιά που αίρουν το βάρος της προσφυγικής κρίσης, στην πραγματικότητα, όμως, «έδειχναν» στο μέτωπο των συντάξεων, στέλνοντας αμφίπλευρο μήνυμα προς Ελλάδα και Κομισιόν: στην μεν να μην υπαναχωρήσει από τις ανειλημμένες δεσμεύσεις της, στη δε να μην κάνει τα στραβά μάτια στη μεταμνημονιακή επιτήρηση της χώρας, μιας και πολλάκις το Βερολίνο προσάπτει στις Βρυξέλλες «χαλαρότητα» λόγω πολιτικών ισορροπιών.
Από την άλλη, το Μέγαρο Μαξίμου δεν θεωρεί καθόλου τελειωμένη την υπόθεση της μη περικοπής των συντάξεων, καθώς ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι κάπως θα πρέπει να γεμίσει το καλάθι του στον δρόμο προς τις εκλογές. Από την άλλη, όμως, ουδόλως συμφωνημένη είναι η μη αναστολή της εφαρμογής του μέτρου, κάτι που σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες θα εξελιχθεί, εν μέσω θέρους, ένα powergameμεταξύ της Αθήνας και του Βερολίνου (κατά βάση) για το εν λόγω ζήτημα.
«Μεριμνούμε για την αποτροπή συνεχών μειώσεων των συντάξεων, που αποτελούσαν καθεστώς στα χρόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2019 η κυβέρνηση θα ορίσει τις αναπτυξιακές στοχεύσεις και θα σταθμίσει τις κοινωνικές ανάγκες», δήλωσε, εν προκειμένω, ο υφυπουργός Εργασίας Τάσος Πετρόπουλος (Έθνος της Κυριακής), απηχώντας, επί της ουσίας, το μήνυμα που θέλει να περάσει το Μέγαρο Μαξίμου. Άλλωστε, διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός να είναι σε θέση στη ΔΕΘ να κάνει σχετικές ανακοινώσεις και στη συνέχεια αυτές να αποτυπωθούν, λίγες εβδομάδες αργότερα, στα μέσα Οκτωβρίου, στο προσχέδιο του προϋπολογισμού.
Με δεδομένο, πάντως, ότι το ζήτημα δεν είναι συμφωνημένο και προσκρούει στη γερμανική λογική περί μεταρρυθμίσεων και πώς αυτές πρέπει να εφαρμόζονται και όχι απλώς να ψηφίζονται, το Μαξίμου έχει δύσκολη αποστολή μπροστά του, αν και, όπως τονίζουν κυβερνητικές πηγές, η ελληνική κυβέρνηση δεν δίνει αυτή τη μάχη μόνη της, ούτε είναι σε απομόνωση. Από την άλλη, όπως έδειξε ο γερμανικός ελιγμός στο ζήτημα του χρέους, όταν και γερμανικές πηγές διέρρεαν ότι το Βερολίνο θέλει επέκταση ωριμάνσεων για 3 χρόνια και εν τέλει αποδείχθηκε ότι ήθελε 10, αλλά ήθελε να αποτρέψει μαξιμαλιστικά αιτήματα, δείχνει ακόμα ποιος έχει το πάνω χέρι εντός του Eurogroup. Το Μαξίμου, πάντως, θα παίξει στις παρασκηνιακές συζητήσεις και το θέμα των Ευρωεκλογών, ήτοι να μην υπάρξει μια ακόμα εστία αναταραχής σε ευρωπαϊκή χώρα που θα μπορούσε να μεταφραστεί σε είτε σε αντισυστημική είτε σε αντιευρωπαϊκή ψήφο των πολιτών.
Όπως και να έχει, πάντως, το Μαξίμου θα βρεθεί σε στενωπό, σε περίπτωση που δεν καταφέρει να αποσπάσει κάτι στο μέτωπο των συντάξεων, μιας και η πίεση από τα στελέχη του κόμματος είναι σημαντική, με βουλευτές και κομματικά στελέχη να εξηγούν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους ότι θα πρέπει να δοθούν τέτοια θετικά μηνύματα στην κοινωνία, για να εμπεδωθεί αφενός ότι η χώρα μπαίνει όντως σε τροχιά ανάπτυξης και άρα δεν απαιτούνται αχρείαστες θυσίες και αφετέρου να καταστεί εφικτή η επανασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με κοινωνικές δυνάμεις και στρώματα που τον ενίσχυσαν το 2015.
