«Είναι πολλά τα θύματα ρε φίλε…»

Ο κ. Χ φαινόταν εξαιρετικά ανήσυχος. Παρ’ όλα αυτά είχε έρθει στο ραντεβού μας και φαινόταν έτοιμος να ανοίξει την συζήτηση για το θέμα που τον απασχολούσε.

«Φίλε μου κάνε την απλή αριθμητική πράξη που θα σου πω και μετά πες μου αν έχω δίκιο να ανησυχώ ή όχι» μου είπε όταν παρατήρησα ότι φαίνεται ανήσυχος. «Ήμαστε μια χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, άντε να ήμαστε λίγο κάτω από τα 11 εκατομμύρια. Και μέσα σε λιγότερο από 14 μήνες έχουν πεθάνει περισσότεροι από 10700 άνθρωποι από τον covid 19, συν μερικές χιλιάδες άλλοι, που δεν θα «έφευγαν» αν τα νοσοκομεία μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις υπόλοιπες ανάγκες νοσηλείας σε φυσιολογικές συνθήκες. Κάνε την πράξη και πες μου αν έχω άδικο που είμαι έτσι…» είπε και περίμενε να βγάλω το …αποτέλεσμα.

«Εννοείς να διαιρέσω τους κατοίκους με τα θύματα;» αναρωτήθηκα.

«Ναι ακριβώς αυτό…» απάντησε χωρίς να με κοιτάζει.

«Κάτι περισσότερο από ένας νεκρός ανά 1000 κατοίκους…» σχολίασα χαμηλόφωνα.

Ο κ. Ψ που δεν είχε προλάβει να κάτσει στην πολυθρόνα του, μας κοίταζε χωρίς να είναι βέβαιος ότι καταλαβαίνει τι ακριβώς γινόταν, καθώς είχε βγει καθυστερημένα στην βεράντα με τα ποτήρια γεμάτα παγωμένο τσάι.

Είχε αποφασίσει ότι θα κάναμε αποχή από το αλκοόλ για τουλάχιστον 2 – 3 συναντήσεις καθώς το είχαμε …παραξηλώσει τελευταία.
«Λοιπόν σου φαίνεται αυτό λόγος που μπορεί να είναι κανείς ήσυχος;» παρατήρησε ο κ. Χ, εξηγώντας ότι πριν από 48 ώρες χάθηκε ένας οικογενειακός φίλος μετά από 3 εβδομάδες διασωληνωμένος σε νοσοκομείο της Αττικής.

Χωρίς να το σκεφτώ καν ρώτησα πότε οι δύο φίλοι μου κάνουν την δεύτερη δόση…

Ο κ. Ψ είπε ότι έχει έρθει η ώρα για την δεύτερη δόση την άλλη εβδομάδα, ενώ ο κ. Χ είναι στο πρόγραμμα στα τέλη του μήνα.
Ακολούθησε σιωπή για λίγο.

«Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η χρονική συγκυρία μας πάει σε επικίνδυνα μονοπάτια» είπε ο κ. Χ δοκιμάζοντας το τσάι του χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Η ιδέα του κ. Ψ για το κρύο τσάι δεν του άρεσε και πολύ αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου.

«Τι εννοείς;» ρώτησε ο κ. Ψ.

«Εννοώ ότι αυτή η διασταύρωση της έλευσης του καλοκαιριού με τις υψηλές τουριστικές προσδοκίες, με το σημείο που βρίσκεται ο εμβολιασμός όσον αφορά την κάλυψη του πληθυσμού, θα μας οδηγήσει σε σουηδικά μονοπάτια…» είπε ο κ. Χ.

«Εννοείς ότι θα βρεθούμε να δοκιμάζουμε τα καλά της σουηδικής ανοσίας της αγέλης, με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να μην έχει εμβολιασθεί …» παρατήρησα.

«Ναι, ακριβώς και με 10 – 11 χιλιάδες θύματα ήδη στην πλάτη φοβάμαι ότι το καλοκαίρι αυτό δεν θα είναι σαν το περσινό…» συμπλήρωσε ο κ. Χ.

«Αλήθεια είναι αυτό» είπε μπαίνοντας στην κουβέντα ο κ. Ψ «αλλά για πόσο ακόμα νομίζεις ότι ο κόσμος μπορεί να κλείνεται μέσα με 25 και 30 βαθμούς έξω; Θα πεθάνουμε από την μαζική κατάθλιψη αν συνεχίσει το αυτό το κλείσιμο…».

Κατάλαβα ότι έπρεπε να αλλάξω το θέμα της συζήτησης γιατί η κουβέντα είχε πάει πολύ στραβά…

«Λοιπόν μου φαίνεται ότι ο φίλος σου ο Ντράγκι» είπα στρεφόμενος με ένα συγκρατημένο χαμόγελο στον κ. Χ, «έκανε πάλι τα δικά του στην Σύνοδο Κορυφής. Ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε στους ηγέτες της Ε.Ε. να μετατρέψουν το SURE, το πρόγραμμα με τα δανεικά για την στήριξη της απασχόλησης σε «δωρεάν» πρόγραμμα στήριξης ενός νέου συστήματος κοινωνικής πρόνοιας στην Ευρώπη… Δεν είδα πουθενά να αναφέρεται αυτό, αλλά οι πληροφορίες μου λένε, ότι η πρότασή του είχε μεγάλο σουξέ, παρ’ ότι η Μέρκελ έδειξε να στραβομουτσουνιάζει. Όχι δηλαδή ότι άλλαξε κάτι στην Σύνοδο αλλά ο Ντράγκι έβαλε μια διάσταση στην συζήτησή τους που είναι πολύ ενδιαφέρουσα...» είπα και έκανα μία στάση τάχα για να πιώ λίγο τσάι. Είδα ότι είχα κεντρίσει το ενδιαφέρον του Χ.

«Είπε με τον δικό του τρόπο» συνέχισα «ότι αν τα τεράστια πακέτα που έχουν ρίξει οι αμερικάνοι δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ανεργίας στις ΗΠΑ, με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, τότε είναι αναμενόμενο ότι κάτι πρέπει να γίνει προληπτικά με την Ευρώπη που τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα με την υπέρβαση της πανδημίας. Έτσι έβαλε στο τραπέζι την ιδέα για μετατροπή του SURE σε επίσημο και όχι έκτακτο εργαλείο στήριξης της απασχόλησης και της κοινωνικής πρόνοιας με χρηματοδότηση ευρωπαϊκή και όχι εθνική με δάνεια… Εμένα καλό μου ακούγεται» σχολίασα και περίμενα αντιδράσεις.

Το κόλπο μάλλον έπιασε γιατί ο κ. Χ αντέδρασε λέγοντας «πρώτον ο Ντράγκι δεν είναι φίλος μου, μακάρι να ήταν… Δεύτερον φίλε μου ακόμα δεν έχουμε δει ούτε ένα ευρώ ακόμα από το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης και εσύ μας λες για «δωρεάν» λεφτά από το SURE; Δύσκολο το βλέπω, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…».

«Και μη ξεχνάμε ότι αυτή η συζήτηση όταν θα συνεχισθεί, δεν θα είναι η Μέρκελ στο τραπέζι. Φεύγει τον Σεπτέμβρη και απ’ ότι φαίνεται έρχεται εκείνη η νεαρή η «πράσινη» που εμένα καλή μου φαίνεται αν τα καταφέρει και φτάσει στην Καγκελαρία…».
Η κουβέντα είχε ήδη πάρει άλλο δρόμο…

Τώρα θα μπορούσαμε στο τέλος να ελπίζουμε ότι σε μία - δύο ώρες το τσάι, θα μπορούσε να αντικατασταθεί έστω από ένα ποτηράκι ρακί. Έτσι ξεχνάς καλύτερα…

Γιάννης Αγγέλης