Ροή
Η τηλεργασία στην οποία ανάγκασε πολλές επιχειρήσεις και εργαζομένους ο αναγκαστικός εγκλεισμός για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, είχε ως αποτέλεσμα να εγερθεί ζήτημα για την φορολογική κατοικία των φυσικών και νομικών προσώπων που παρέχουν εξ αποστάσεως την εργασία και τις υπηρεσίες τους.
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) τοποθετούμενος επί του ζητήματος ανάφερε πως δεν υφίσταται μόνιμη εγκατάσταση της εργοδότριας επιχείρησης στον τόπο όπου εργάζεται απομακρυσμένα υπάλληλός της λόγω του κορονοϊού.
Προσωρινός και έκτακτος χαρακτήρας
Ειδικότερα, ο ΟΟΣΑ ξεκαθάρισε πως αν και τα μέτρα που έχουν ληφθεί παγκοσμίως για την καταπολέμηση εξάπλωσης του κορονοϊού έχουν οδηγήσει πολλούς εργαζομένους στην τηλεργασία, συνηθέστερα από το σπίτι τους (home office) και αυτό θα μπορούσε να εγείρει ζήτημα μόνιμης εγκατάστασης της εργοδότριας επιχείρησης στον τόπο αυτό, ωστόσο, για να υφίσταται μόνιμη εγκατάσταση σε περίπτωση τηλεργασίας, αυτή θα πρέπει να έχει μόνιμο χαρακτήρα και η χρήση της οικίας του υπαλλήλου ως χώρου εργασίας να έχει ζητηθεί από την ίδια την επιχείρηση.
Συνεπώς, ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι η τηλεργασία λόγω της κρίσης του κορονοϊού οφείλεται σε ανωτέρα βία και όχι σε επιλογή της επιχείρησης και δεν δημιουργεί μόνιμη εγκατάσταση δεδομένου, άλλωστε, ότι έχει προσωρινό και έκτακτο χαρακτήρα. Σαφώς, τα παραπάνω ισχύουν υπό τις έκτακτες συνθήκες της υγειονομικής κρίσης και όχι σε περίπτωση που η πρακτική αυτή υιοθετηθεί από τις επιχειρήσεις σε μόνιμη βάση.
Αυτό απλά σημαίνει πως δεν αποκτάται φορολογική κατοικία στη χώρα όπου το φυσικό πρόσωπο διαμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων ενόψει του κορονοϊού, με μόνη την αιτία αυτή. Η φορολογική κατοικία ενός φυσικού προσώπου πρέπει να κρίνεται από τις φορολογικές αρχές στο πλαίσιο μιας πιο «ομαλής» περιόδου και όχι υπό τις παρούσες έκτακτες συνθήκες.
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image
