Ροή
Boutique ξενοδοχεία, adults only καταλύματα, εξάστερα και πεντάστερα ξενοδοχεία με ιδιωτικές πισίνες, all inclusive ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών (με παροχές αντίστοιχου επιπέδου), Airbnb και δελεαστικά πακέτα (ειδικά για τους ξένους τουρίστες) κατάφεραν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δώσουν πληρότητα σε σχεδόν όλα τα ελληνικά νησιά.
Στόχος για το 2018 όπως έχει διαμηνύσει το υπουργείο Τουρισμού παραμένει να ξεπεραστεί το περυσινό ρεκόρ αφίξεων των 30 εκατομμυρίων. Φαινομενικά, η σεζόν δείχνει να βρίσκεται σε «καλό δρόμο» καθώς το α’ πεντάμηνο υπήρξε άνοδος στις εισπράξεις, ωστόσο «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Κατά την υψηλή περίοδο (Ιούλιος-Αύγουστος) καταγράφεται μια στασιμότητα στις εισπράξεις και παράγοντες της αγοράς «δείχνουν» ως υπεύθυνα τα all inclusive πακέτα τα οποία στερούν ρευστό από την αγορά και τις εκτός ξενοδοχείου επιχειρήσεις. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι τη ζημιά την προκαλούν τα «γκρίζα έσοδα» από τα Airbnb ή τη βραχυχρόνια διαμονή των Ελλήνων και ξένων τουριστών.
Φταίει όμως μόνο αυτό; Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Ρόδο, η οποία έχει πολλά all inclusive ξενοδοχεία και αποτελεί ένα νησί όπου οι πτήσεις charter (και όχι μόνο) από κάθε γωνιά του κόσμου προσγειώνονται με διαφορά λίγων λεπτών στο αεροδρόμιο «Διαγόρας».
Πρόκειται για ένα νησί το οποίο σύμφωνα με το ρεπορτάζ του insider.gr παρουσιάζει πληρότητες μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, αν κάνει κάποιος μια βόλτα στο νησί θα διαπιστώσει ότι τα εστιατόρια, οι καφετέριες και οι ταβέρνες (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων που λειτουργούν και το χειμώνα και επιλέγονται από τους ντόπιους) ήταν άδειες. Στους μεγάλους χαμένους συγκαταλέγονται και τα εμπορικά καταστήματα πολλά από τα οποία δεν λειτούργησαν φέτος ενώ στα καταστήματα που ήταν ανοιχτά παρατηρήθηκε μια σύγχυση πολιτικής marketing.
Kαταρχήν, σχεδόν πουθενά δεν έβρισκε κανείς να αγοράσει ελληνικές εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία. Σε πολλά εστιατόρια τα μενού δεν ήταν καν στα ελληνικά και στα περισσότερα καταστήματα (σούπερ μάρκετ) οι υπάλληλοι παρ’ ότι ήταν Έλληνες όταν τους μιλούσε κάποιος ελληνικά απαντούσαν στα αγγλικά (μάλλον από συνήθεια). Ωστόσο, ο εσωτερικός τουρισμός – ακόμη και όταν διαμένει σε all inclusive πεντάστερα- ανέκαθεν άφηνε χρήματα και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις και αυτό είναι κάτι που παραδέχονται και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες. Από την άλλη, όταν το 90% των εστιατορίων σε ένα νησί διαθέτει ταυτόχρονα πίτσες, σουβλάκια, γκουρμέ πιάτα, πιάτα θαλασσινών, καφέ, πρωινά, burger και γλυκά σε ένα περιβάλλον το οποίο συχνά δεν έχει ούτε χαρακτήρα ούτε προσεγμένο περιβάλλον πόσο εύκολο είναι να προσελκύσει πελάτες με πιο αυξημένες απαιτήσεις; Η παραλιακή ζώνη της πόλης διαθέτει ελάχιστα καταστήματα δίπλα στη θάλασσα και όσα υπάρχουν εκεί κατά περίεργο τρόπο είναι άδεια.
Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα παράπονα ενός Έλληνα τουρίστα. Υπάρχουν όμως πολλές ελλείψεις οι οποίες «χτυπούν» και τις ευαίσθητες χορδές των ξένων τουριστών. Σε ολόκληρο το νησί υπάρχουν ελάχιστα παγκάκια για να ξεκουραστεί κάποιος, στην παραλία στη χώρα σε μεγάλο μέρος της ακτογραμμής δεν υπάρχει ναυαγοσώστης, ο χώρος της παραλίας είναι ιδιαίτερα βρώμικος με ξερά φυτά και σκουπίδια να συνθέτουν ένα διόλου τροπικό τοπίο (αρκεί να δει κανείς τη θέα μπροστά από τις δημόσιες τουαλέτες που βρίσκονται στο ύψος του καζίνου της Ρόδου).
Μήπως τελικά οι πολλές αφίξεις δεν σημαίνουν κάτι όταν το branding του νησιού χρειάζεται lifting;
