Ο Ζαχαρίας Δεντοφτιάχνω έχει κάνει καριέρα στο ελληνικό Internet, ως φανταστικός εργαζόμενος στην Τρία Κιλά Κώδικα ΑΕ, μια επίσης φανταστική εταιρεία πληροφορικής, που διαπρέπει την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα. Οι ιστορίες του Ζαχαρία, αλλά και των υπολοίπων στελεχών της Τρία Κιλά Κώδικα σατιρίζουν με τον τρόπο τους τα τεκταινόμενα στο χώρο της πληροφορικής αλλά και γενικότερα στην Ελληνική αγορά. Το insider.gr κατάφερε να εισχωρήσει στα άδυτα της εταιρείας και να εξασφαλίσει μια αποκλειστική συνέντευξη με τον Ζαχαρία, ο οποίος με το γνωστό, καυστικό του τόνο σχολιάζει την επικαιρότητα, αλλά και τις δικές τους εμπειρίες στα χρόνια της κρίση.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το Ζαχαρία και τις περιπέτειές του, τις ιστορίες της Τρία Κιλά Κώδικα θα τις βρείτε εδώ: http://www.triakilakodika.gr, ενώ υπάρχει και "σοβαρό" blog, http://seriously.triakilakodika.gr
Πώς και σε βρίσκουμε ακόμη στην Ελλάδα; Δεν αποφάσισες να πάρεις το δρόμο της ξενιτιάς;
Τα πράγματα είναι περίπλοκα. Η Τρια Κιλα Κώδικα βασίζει την εξαιρετική της φήμη αποκλειστικά στους Έλληνες πελάτες της, οπότε θα ήταν προσβλητικό για αυτούς να ξενιτευτούμε.
Κυρίως γιατί η πλειοψηφία τους δεν ξέρει να διαβάζει τιμολόγια στα Αγγλικά.
Βασικά δεν ξέρει ούτε Αγγλικά.
Ούτε να στέλνει email.
Ούτε να πάιρνει τηλέφωνο σε αριθμούς εκτός Ελλάδας.
Μερικοί, ιδίως, τώρα μαθαίνουν να μιλάνε.
Όχι Αγγλικά, να μιλάνε γενικότερα. Η μετάβαση από μουγκρητά σε δομημένη ομιλία είναι δύσκολη και τους το αναγνωρίζουμε αυτό.
Πέραν αυτού, μου αρέσει η Ελλάδα. Η Ελλάδα σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος. Όλες οι agile μεθοδολογίες του κόσμου δεν πιάνουν μια μπροστά στο μεγάλο δωρεάν σεμινάριο που λέγεται «διεκπεραίωση υπόθεσης στο Ελληνικό Δημόσιο». Στέλνεις ένα προγραμματιστή σε μια ΔΟΥ, ένα ΙΚΑ και ένα δημόσιο νοσοκομείο και έχει case studies για usage scenarios, UI/UX, risks, pitfalls, points of failure κλπ. για τα επόμενα 20 χρόνια.
Όλοι οι φίλοι σου έχουν φτιάξει και από μία startup. Εσύ πως και έχεις μείνει εκτός;
Αν υπονοείς την τελευταία startup που έφτιαξε ο Ψηλομύτης Μεμάστερ (ο μόνος πανεπιστημιακού επιπέδου μαθητευόμενος junior υποανθυποπρογραμματιστής που διαθέτουμε), ήταν αρκετό κίνητρο για να μείνω εκτός. Object oriented σουβλατζίδικο; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Παράγγειλα το «σουβλάκι abstract factory» και τη μία φορά μου δώσανε το interface μόνο, δηλαδή το χαρτί και τη σακούλα, ενώ τη δεύτερη φορά παρέλαβα ένα σετ καθαριστικών για το σπίτι. Θέλει δουλειά ακόμα.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των startups των φίλων μου είναι πιο νορμάλ εταιρίες. Ξέρεις, να, ο τελευταίος γνωστός μου ξεκίνησε μια ατομική startup που είναι πολύ διαδεδομένη και γνωρίζει τεράστιο σουξέ τελευταία. Χρειάζεται ως κεφάλαιο μόνο ένα μηχανάκι, δεν απαιτεί επαγγελματική στέγη και λέγεται “delivery”. Μπορεί να την έχετε ακούσει, είναι τόσο ελκυστική μπίζνα που ακόμα και μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί έχουν ανοίξει τις δικές τους.
Πώς καταφέρνει και επιβιώνει η Τρία Κιλά Κώδικα; Μήπως μετέφερε την έδρα της εκτός Ελλάδος;
Μα με ξαναρώτησες, και σου είπα ότι μου αρέσει η Ελλάδα. Στην Ελλάδα μαθαίνεις πώς να ανοίγεις επιτυχημένα offshorεεεγκουχγκουχ πώς να ανοίγεις επιτυχημένα projects. Επίσης μαθαίνεις πώς να φοροδιαφεεεεγκουχγκουχ πώς να βελτιστοποιείς τα έσοδά σου με αποτελεσματικό τρόπο. Τέλος μαθαίνεις πώς να μην κόβεις παραστατεεεεγκουχγκουχ πώς να μην κόβεις έξοδα που είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία σου. Λίγο είναι αυτό; Μεγάλο σχολείο! Άσε που τόσα χρόνια εδώ έμαθα να βήχω σωστά.
Η Τρία Κιλά Κώδικα επιβιώνει όπως όλες οι εταιρίες του χώρου: Χρεώνει τα τριπλάσια για τη μισή δουλειά. Βασικά αυτό έκανε και πριν, απλά τώρα το βαφτίσαμε «επιβιώνει». Πριν ήταν «ο κ. Χοντρολεφτάς Υποσχετόπουλος (το αφεντικό) θέλει μερικά χρήματα ακόμα για ελικοδρόμιο στο τρίτο του εξοχικό».
Σκεφτόμαστε πάντως σοβαρά να προτείνουμε στην κυβέρνηση την κρατικοποίηση της επιχείρησης. Θα είναι κάτι καινοτομικό και πρωτοποριακό μια και δεν έχει προηγούμενο μια επιχείρηση αυτοβούλως να επιθυμεί να γίνει κρατική. Είναι και λογικό, εφόσον το κράτος πλέον μετέχει με ποσοστό άνω του 70-80% επί των κερδών με διάφορους τρόπους. Το κράτος αποτελεί ήδη το βασικό μέτοχο, οπότε γιατί να μην το επισημοποιήσουμε;
Μισθολογικά πώς τα πάτε; Έχουν γίνει μειώσεις ή απολύσεις;
Μπα, όχι. Για να γίνουν μειώσεις πρέπει να υπάρχει κάτι που να μπορεί να μειωθεί. Οι υπάλληλοι της Τρία Κιλά Κώδικα πλέον δουλεύουν για το ταξίδι, όχι για τον προορισμό. Έχουμε και τα τυχερά μας! Πού και πού η εταιρία φέρνει τσάμπα ντόνατς, και γίνεται χαμός. Μας προσέχουν!
Βασικά ένα μόνο φέρνουν τη φορά και το πληρώνουμε σε υπερωρίες, αλλά τέλος πάντων. Χθες το μεσημέρι κατάφερα να φάω ένα ολόκληρο κομμάτι μήκους 0,5 εκατοστού από το πάτωμα που έπεσε την ώρα που παίζαμε ξύλο για την τελευταία μπουκιά. Μου στοίχισε τρία ράμματα, αλλά είχε πάνω και λόγο σοκολάτα, άξιζε τον κόπο. Πήρα τις απαραίτητες θερμίδες για το επόμενο τριήμερο.
Όσο για τις απολύσεις, δυστυχώς είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας πω ότι όντως έχουν υπάρξει. Απολύσαμε προσφάτως ένα πελάτη τον οποίο είχαμε προσλάβει ως υπάλληλο για να εμφανίζουμε έξοδα ενώ παράλληλα του πουλάγαμε ένα έργο υπερτιμημένο κατά 3000% με αποτέλεσμα να δουλεύει τσάμπα και να μας χρωστάει κιόλας...τι εννοείτε δεν μπορώ να τα λέω αυτά δημοσίως; Αφού και αυτός είχε προσλάβει ένα δικό μας υπάλληλο ως contractor για να εμφανίζει έξοδα. Τι, έχει σημασία που προσέλαβε τον εαυτό του; Υπάλληλός μας δεν ήταν; Συγνώμη, δεν ξέρω εγώ από αυτά, δεν είμαι λογιστής, προγραμματιστής είμαι. Γιατί το αφεντικό κουνάει τα χέρια του πάνω κάτω, τραβάει τα μαλλιά του και φωνάζει από το διπλανό γραφείο; ΕΧΕΙ ΗΧΟΜΟΝΩΣΗ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΟ.
Έχουν αλλάξει οι απαιτήσεις των πελατών σας λόγω της κρίσης; Τι ζητούν πλέον;
Μμμ, ναι. Οι πελάτες θεωρούν ότι επειδή υπάρχει κρίση στον κλάδο τους πρέπει να μεταδοθεί και στους άλλους κλάδους, οπότε έχουν το θράσος να ζητούν πρόσθετες δωρεάν υπηρεσίες. Ο τελευταίος πελάτης, για να μας δώσει το έργο, ζητούσε δωρεάν διακομιδή με τα αυτοκίνητά μας από και προς το σπίτι για τον εαυτό του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τους συγγενείς του ως και τρίτο βαθμό - μερικοί μένουν στην Αυστραλία. Ε, επειδή ήταν μεγάλο το budget, του κάναμε τη χάρη και τελικά του το φτιάξαμε το εταιρικό site 5 σελίδων.
Πέραν αυτής της συμπαθούς περίπτωσης, οι πελάτες γενικά ζητούν ό,τι και προ κρίσης. Δηλαδή, τα πάντα, με κόστος κοντά στο μηδέν. Η διαφορά είναι ότι ενώ πριν απλά το ζητούσαν, τώρα το θεωρούν δεδομένο. Το δύσκολο πλέον είναι να τους πείσεις ότι αν πάνε στον ανταγωνιστή σου που ζητάει λιγότερα από σένα δεν θα πάρουν το ίδιο αποτέλεσμα. Χα! Λες και ξέρουν να αξιολογήσουν το αποτέλεσμα! Με αποτέλεσμα το αποτέλεσμα να είναι αναποτελεσματικό. Καταλάβατε; Αν δεν καταλάβατε, κοιτάξτε γύρω σας. Όπως βλέπετε παντού «κούρεμα 3-5 €», έτσι θα δείτε και “e-shop 100 €”. Και καλά, αν δεν σε κουρέψουν καλά θα ξαναφυτρώσουν οι τρίχες. Αν όμως πάρεις ένα e-shop που είναι τρίχες, θα φυτρώσουν μανιτάρια στις τσέπες σου.
Βλέπεις μέλλον στην αγορά πληροφορικής στην Ελλάδα;
Ακούω τυχαίες λέξεις σε μια σειρά που δεν βγάζει νόημα. «Μέλλον», «αγορά», «πληροφορική», «Ελλάδα». Πώς συσχετίζονται αυτές; Σαν να προσθέτεις φύκια με κλειστοφοβικούς βίσωνες. Και μετά να διαιρείς με ανάπτυξη.
Αν αυτό που υπονοείς είναι αν η πληροφορική θα επιβιώσει στην Ελλάδα, είμαι πολύ απαισιόδοξος. Το ένα δεύτερο περίπου του πληθυσμού είναι πλέον υπερήλικες ή μωρά, και το ένα δεύτερο είναι τεχνοφοβικοί. Και δεν είναι απαραίτητα το ίδιο ένα δεύτερο. Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, υπάρχει ένα πράγμα που όλοι μας ξέρουμε εξαιρετικά καλά: Τεντώνουμε δαχτυλάκι, scroll up - scroll down το timeline στο Facebook στο κινητό μας, like εδώ και like εκεί. Με αυτούς τους ρυθμούς σε περίπου 1.500 με 2.500 χρονια θα είμαστε υπερδύναμη στην Πληροφορική, δεν σταματώ να ελπίζω.
Πάντως, η αλήθεια είναι ότι οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες σε αυτό τον κλάδο που δικαιολογημένα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι δυσκολεύονται να τις παρακολουθήσουν. Να, προχθές άκουσα μια πολύ λογική διαμαρτυρία: «Εσείς οι νέοι μπορεί να ασχολείστε λίγο περισσότερο με αυτά τα email και τα Ιντερνέτ, αλλά μην νομίζετε ότι όλοι μπορούν να ακολουθήσουν με την ίδια ευκολία». Ήταν 25 χρονών άνθρωπος, όσο να’ναι βαραίνεις.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα;
Κάτοικο άλλης χώρας. Όχι γιατί θα το έχω επιλέξει, αλλά γιατί πλέον για να συνεχίσεις να πληρώνεις αυτά που πληρώνουμε εδώ πρέπει να ζεις αλλού. Βγάζει νόημα;
