Ροή
Μετά το «αμερικανικό όνειρο», άρχισε να ξεθωριάζει και το ελβετικό με τη μειωμένη εσωτερική κατανάλωση και την πτώση των εξαγωγών να «πριονίζουν» το βάθρο στο οποίο στέκεται η χώρα η οποία με βάση πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης θεωρείται ότι έχει την καλύτερη ποιότητα ζωής στην Ευρώπη.
Μέχρι σήμερα φαινόταν ότι η παγκόσμια κρίση «είχε ξεχάσει» το ελβετικό κράτος. Η εσωτερική ζήτηση, έστω και συντηρητική, εξακολουθούσε να υπάρχει, η ανεργία βρισκόταν σε χαμηλά επίπεδα, ο προϋπολογισμός ήταν ισοσκελισμένος. Όλα αυτά όμως ίσως να ανήκουν στο παρελθόν, μια εκτίμηση η οποία ενισχύεται από την πτώση στις εξαγωγές των μηχανημάτων και των ρολογιών.
Η ανάπτυξη αυτή τη στιγμή παραμένει στάσιμη και μαζί της πλήττεται και η απασχόληση. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι κατά το α’ εξάμηνο του 2016, για πρώτη φορά εδώ και 15 χρόνια, σημείωσαν πτώση οι εγχώριες καταναλωτικές δαπάνες. Ησυμβολή της ιδιωτικής κατανάλωσης στο ΑΕΠ αναμένεται να είναι καθοριστικής σημασίας στην αλλαγή που συντελείται στην οικονομία της χώρας.
Αν και η ύφεση αυτή τη στιγμή θεωρείται πολύ μικρή, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι παρατηρείται καθοδική τάση στην οικονομική ανάπτυξη από όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση, σημάδι που καταδεικνύει ότι έχουν μειωθεί οι αντοχές της ελβετικής οικονομίας.
Φυσικά σημαντικό ρόλο στην αποδυνάμωση αυτών των κλάδων διαδραμάτισε και η αιφνίδια διακοπή της ελάχιστης συναλλαγματικής ισοτιμίας του 1,20 ευρώ, η οποία «παρέσυρε» πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν είχαν λάβει τα μέτρα τους έναντι των συναλλαγματικών κινδύνων. Αυτό είχε και άλλες συνέπειες όπως τη μείωση της ανταγωνιστικότητάς τους και των περιθωρίων κέρδους.
Επιπλέον παράγοντες που επιδεινώνουν το οικονομικό κλίμα είναι η οικονομική κατάσταση σε βασικές αγορές στις οποίες απευθύνεται η Ελβετία όπως είναι η Γερμανία και η Κίνα, η αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης, στοιχεία τα οποία ίσως να μην έχουν λάβει υπ’ όψιν τους όσοι χαράσσουν την οικονομική πολιτική της χώρας. Το βασικό λάθος που φαίνεται ότι κάνουν είναι ότι μετρούν τη συνολική δαπάνη κατανάλωσης των νοικοκυριών-η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο του ΑΕΠ- χωρίς να διαχωρίζουν το μέρος του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος από τα πάγια έξοδα τα οποία αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 1/3 του ΑΕΠ.
Και ουσιαστικά αυτά τα τελευταία είναι εκείνα τα οποία εκ φύσεως παραμένουν σταθερά και μπορούν να εξηγήσουν την ανθεκτικότητα της ιδιωτικής κατανάλωσης και όχι η αγοραστική διάθεση των νοικοκυριών.
Όσον αφορά στο κόστος ζωής, οι τιμές των ενοικίων έχουν πάψει να αυξάνονται, τα βασικά προϊόντα διατροφής παραμένουν σταθερά αλλά οι ασφαλιστικές υπηρεσίες και οι δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, είναι πλέον αμφίβολο κατά πόσο είναι δυνατόν να αποφευχθούν τα σοβαρά ελλείμματα που περιλαμβάνονται στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2018, ειδικά όσον αφορά στα καντόνια που είναι πιο εκτεθειμένα στις οικονομικές συνέπειες της φορολογικής μεταρρύθμισης για τις επιχειρήσεις.
Με πληροφορίες από την Tribune de Geneve
