Η εταιρεία Goody’s κατάφερε να μαζέψει πάνω από 4 εκατ. ευρώ προκειμένου να βοηθήσει 15.000 παιδιά. Αρωγός της ήταν οι ενέργειες κοινωνικής ευθύνης και το γνωστό «αρκουδάκι» που πουλά μαζί με τα γεύματα. Η Coffee Island μετρά 80 καταστήματα, η Γρηγόρης Μικρογεύματα μεγαλώνει την αλυσίδα των 300 καταστημάτων με το νέο κατάστημά του στο Βερολίνο και η αλυσίδα ξενόγλωσσων φροντιστηρίων So Easy βραβεύεται ως ο το καλύτερο μέρος για να εργάζεται κανείς (best working place). Θέλετε και άλλα; Τα εστιατόρια Palmier Bistrot βραβεύονται ως τα καλύτερα customer oriented καφέ-εστιατόρια και η επιχείρηση ηλεκτρονικών τσιγάρων NOBACCO έχει ήδη ανοίξει 46 καταστήματα. Όλες οι εταιρείες είναι ελληνικές. Όλες βραβεύτηκαν (μαζί με άλλες πολλές, εξίσου αξιόλογες) στην εκδήλωση Franchise Awards την Τετάρτη.
Ποιο ήταν το κλίμα που επικρατούσε; Κανένα ίχνος απαισιοδοξίας, καμία κατήφεια, καμία κινδυνολογία…Απλώς, ιδιοκτήτες και διευθύνοντες σύμβουλοι έδειξαν πεπεισμένοι ότι πρέπει να προχωρήσουν μόνοι τους. Και ακούστηκε και μια μεγάλη αλήθεια: ο Δρ. Σταμάτης Ανδριανόπουλος, Επιστημονικός Συνεργάτης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ανέφερε ότι «οι επιχειρήσεις για κάποιο λόγο μετά το Σεπτέμβριο πήγαν καλά. Το 2016 όμως η κρίση συνεχίζεται. Θα μας γίνει βίωμα να ζούμε με την κρίση. Οι επιχειρήσεις πρέπει πλέον να έχουν χαμηλά κόστη και άλλο τρόπο προσέγγισης. Και να μας εξηγήσει και το υπουργείο γιατί το franchise δεν είναι μέσα στις επιδοτήσεις».
Η απάντηση στο ερώτημα που θέτει ο κ. Ανδριανόπουλος θεωρώ ότι είναι προφανής: οι εκάστοτε υπεύθυνοι σχεδιασμού των προγραμμάτων και των προϋποθέσεων ένταξης σε αυτά έβλεπαν πάντα το θέμα «με τα κυάλια». Οι αλυσίδες (franchise) εξαιρούνται από τα προγράμματα καθώς δεν θεωρούνται (μάλλον) νέες επιχειρήσεις, οι οποίες δημιουργούνται από νέους ανθρώπους κλπ. Υπάρχει όμως μια αντίφαση σε όλο αυτό: οι επιδοτήσεις αφορούν (όπως αναφέρεται στα διάφορα προγράμματα που κυκλοφορούν κατά καιρούς) στην ενίσχυση σχεδίων τα οποία θα είναι βιώσιμα. Ωστόσο, πώς μπορούν να γνωρίζουν αν θα είναι βιώσιμο κάτι το οποίο δεν έχει δοκιμαστεί στην πράξη; Και γιατί οι επιδοτήσεις πρέπει πάντα να είναι τόσο μονομερείς και «ξύλινες»; Πρέπει να είναι κάποιος ιδιαίτερα μικρός σε ηλικία, να μην έχει άλλο μέσο βιοπορισμού, να υπάρχει καινοτομία…Και το ταλέντο; Και οι ευκαιρίες που αναζητούν άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας; Αυτά δεν είναι σημαντικά;
Παρ’ όλα αυτά οι επιχειρήσεις franchise, οι οποίες σαφώς και αποτελούν σημαντικό κλάδο ο οποίος στηρίζει την οικονομία, αν και αποδεικνύονται βιώσιμες, μένουν εκτός. Το ότι είναι μεγάλες και γνωστές δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσφερθούν κίνητρα ώστε να ενταχθούν και άλλοι, λιγότερο έμπειροι επιχειρηματίες και χωρίς πόρους, στην ομάδα τους. Και δεν μιλάμε μόνο για αυτές. Υπάρχουν εκατοντάδες επιχειρήσεις και startups, εκτός franchising, οι οποίες αν και εκπροσωπούσαν ένα ευφάνταστο concept και πήραν την αρχική επιδότηση, μετά εξαφανίστηκαν. Όχι επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή δεν άντεξαν και δεν είχαν πόρους να συνεχίσουν. Είναι εύκολο να τις εντοπίσει κανείς. Έχουν ιστοσελίδες οι οποίες έχουν να ανανεωθούν κάτι χρόνια, έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς, στο πληροφορικό τους υλικό μιλούν για πατέντες και ευρεσιτεχνίες. Και στο τέλος τίποτα.
