Ροή
Στο γνωστό έργο του Samuel Beckett οι δύο βασικοί χαρακτήρες, ο Vladimir και ο Estragon, περιμένουν τον μυστηριώδη Godot. Οι κακόμοιροι πρωταγωνιστές δεν ξέρουν γιατί περιμένουν αυτόν τον τύπο. Δεν ξέρουν καν πότε τον περιμένουν να έρθει. Σε ένα πράγμα συμφωνούν μόνο, να περιμένουν τον Godot κάτω από ένα δέντρο. Περιμένουν όλη μέρα και το βράδυ αποφασίζουν να φύγουν και να επιστρέψουν στο δέντρο την επόμενη μέρα για να περιμένουν και πάλι. Μόνο που δεν φεύγουν ποτέ από το δέντρο.
Κάπως έτσι μοιάζουν και τα μέλη της κυβέρνησης. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, σαν άλλος Estragon, δίνει συνέχεια περιόδους «εκπτώσεων» στο ασφαλιστικό και τονίζει πάντα και παντού όπου σταθεί ότι τα ποσοστά αναπλήρωσης θα αλλάξουν και οι εισφορές θα μειωθούν όταν θα έρθει η ανάπτυξη. Ο Γιάννης Δραγασάκης, σαν άλλος Vladimir, δηλώνει για τη νέα φοροκαταιγίδα που έρχεται ότι αν βελτιωθεί η εισπραξιμότητα των φόρων και η χώρα επιστρέψει στην ανάπτυξη θα μειωθούν οι φορολογικές συντελεστές.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι ακολουθεί το λαμπρό παράδειγμα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, σπρώχνοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Φτιάχνουν σχέδια στα οποία φαίνεται ξεκάθαρα η ελπίδα –και ενδεχομένως και η κουτοπονηριά- ότι θα μπορέσουν να τα αλλάξουν όταν γυρίσει η οικονομία και εμφανιστεί η ανάπτυξη, η οποία –σαν άλλος Godot-μπορεί «να μην έρθει σήμερα αλλά σίγουρα θα έρθει αύριο».
Όμως μέρα με τη μέρα φαίνεται πως η έλευση της ανάπτυξης απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Και δεν φαίνεται μόνο από τα προβλήματα στο εσωτερικό, αλλά και από τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται πάνω από την Ευρώπη.
Από την μια υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα του προσφυγικού και οι σπασμωδικές κινήσεις αντιμετώπισης του από της χώρες της ΕΕ, που μπορεί να έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Από την άλλη πληθαίνουν τα άσχημα σημάδια στην οικονομία. Το καθοδικό ράλι των τραπεζικών μετοχών έρχεται να μας θυμίσει τις δυσάρεστες εποχές της κρίσης και να αναδείξει τα δομικά προβλήματα των ευρωπαϊκών τραπεζών που αντιμετωπίζουν όπως φαίνεται μεγάλο προβλήματα με τους επενδυτές να περιμένουν ζημιές ή και χρεοκοπίες. Το φθηνό πετρέλαιο καθιστά «άσφαιρο» το μπαζούκα του Mario Draghi καθώς η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ δεν μπορεί να οδηγήσει το χρήμα στην αγορά.
Όταν οι απαισιόδοξοι βλέπουν μέρες του 2008 και οι αισιόδοξοι μιλάνε για δυσκολίες, δηλαδή όταν όλοι κρατάνε ομπρέλα και απλά δεν συμφωνούν στο αν έρχεται μπόρα η απλά βροχή δεν μπορεί κάποιος να κάνει υπεύθυνη πολιτική περιμένοντας λιακάδα. Υπό αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση δεν έχει την δυνατότητα να βασίζει τον σχεδιασμό της στην ανάπτυξη που μπορεί και να μην έρθει σύντομα.
Για απλά αν συνεχίσει έτσι μπορεί να έχει την τύχη του Vladimir και του Estragon, οι οποίοι στο τέλος αποφάσισαν να κρεμαστούν από το δέντρο στο οποίο περίμεναν μάταια τον Godot.
