Με την επιστροφή των κλιμακίων των θεσμών στην Ελλάδα στις 6 Μαΐου για την τρίτη μεταμνημονιακή αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, το βάρος θα πέσει στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2020 -2023.
Βασικός στόχος των δανειστών είναι να μην αφήσουν «σκιές » στο δημοσιονομικό μονοπάτι που καλείται να ακολουθήσει η Ελλάδα και ειδικά στο ζήτημα της μείωσης του αφορολογήτου και στο ζήτημα της κάλυψης των δημοσιονομικών κενών που θα προκληθούν από ενδεχόμενες δικαστικές αποφάσεις για την καταβολή αναδρομικών.
Και αυτό το κάνουν διότι θέλουν να στείλουν το μήνυμα στην επενδυτική κοινότητα πως η Ελλάδα δεν κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις. Και αυτό το μήνυμα είναι πολύ σημαντικό.
Κείμενο εργασίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τεκμηριώνει το πώς η δημοσιονομική διαφάνεια και οι καλά επικοινωνημένες δημοσιονομικές κατευθύνσεις, βελτιώνουν την επενδυτική εικόνα και το κόστος δανεισμού μιας χώρας.
Τα ευρήματα της έρευνας του ΔΝΤ είναι σημαντικά για την Ελλάδα, καθώς εξηγεί το πώς αντιλαμβάνονται οι επενδυτές τους προκαθορισμένους στόχους του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής και δείχνει το γιατί ενδεχόμενες υπαναχωρήσεις από τις προδιαγεγραμμένες πολιτικές θα αύξαναν την αβεβαιότητα.
Η έκθεση του ΔΝΤ εξετάζει τις οικονομικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής διαφάνειας στις αναδυόμενες αγορές και στις αναπτυσσόμενες χώρες και επικεντρώνεται σε δύο διαφορετικές επιπτώσεις. Στον αντίκτυπο στο κόστος δανεισμού των χωρών και στο πόσο ελκυστικά καθίστανται τα ομόλογα για τους επενδυτές.
Σύμφωνα με την έκθεση οι χώρες με μεγαλύτερη δημοσιονομική διαφάνεια προτιμούνται από τους επενδυτές, διότι τους παρέχουν περισσότερα εργαλεία για την εκτίμηση πιθανών κινδύνων προτού λάβουν τις επενδυτικές τους αποφάσεις.
Το ΔΝΤ για να ορίσει τη δημοσιονομική διαφάνεια υιοθετεί τον αποδεκτό ορισμό των οικονομολόγων Kopits και Craig (1998) που υποστηρίζει πως η δημοσιονομική διαφάνεια απαιτεί «διαφάνεια προς το ευρύ κοινό σχετικά με κυβερνητική δομή και τις λειτουργίες του κράτους, τις στοχεύσεις της δημοσιονομικής πολιτικής, τους λογαριασμούς του δημόσιου τομέα, καθώς και τις εκτιμήσεις».
Στη βάση αυτή, το ΔΝΤ αναφέρει πως η δημοσιονομική διαφάνεια έχει τρεις διαστάσεις:
- Η πρώτη διάσταση αφορά στη διαθεσιμότητα αξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με τις προθέσεις και τις προβλέψεις της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης (διαφάνεια του προϋπολογισμού).
- Η δεύτερη διάσταση απαιτεί τη διαθεσιμότητα λεπτομερών στοιχείων και πληροφοριών σχετικά με τις κυβερνητικές δραστηριότητες (διαφάνεια των δημοσιονομικών δεδομένων).
- Η τρίτη διάσταση της δημοσιονομικής διαφάνειας καλύπτει κυρίως τα μέτρα που εξασφαλίζουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπόλογοι για τις ενέργειές τους (διαφάνεια της λογοδοσίας).
