Πανδημία, Πληθωρισμός, Χρέος και Ανεργία αναμφίβολα ήταν και παραμένουν ο άγνωστος «Χ» για το τι μέλει γενέσθαι στην εγχώρια οικονομία και ειδικά με τον Προϋπολογισμό του 2022.
Οι απαντήσεις όμως γι΄ αυτό, εδώ και καιρό, δεν βρίσκονται μόνο στα οικονομικά μεγέθη της εγχώριας οικονομίας ή έστω στους σχεδιασμούς του οικονομικού επιτελείου, αλλά και στις «σιωπηρές» αλλαγές στην οικονομική μηχανή της Ευρωζώνης, την κεντρική Ευρώπη και κυρίως την Γερμανία. Ειδικά όσο αφορά στις πολιτικές που οι εξελίξεις αυτές «υποβάλουν» στους σχεδιασμούς της ΕΚΤ (νομισματική πολιτική) και της Κομισιόν (Σύμφωνο Σταθερότητας, δημοσιονομική πολιτική).
Τα τελευταία στοιχεία είναι ενδεικτικά των κινήσεων που «ωριμάζουν» στο επίπεδο αυτό.
Ο πληθωρισμός στην Γερμανία έχει χτυπήσει κόκκινο με ΔΤΚ στο 5,2% τον μήνα Νοέμβριο. Η τελευταία φορά που ο πληθωρισμός στην Γερμανία βρισκόταν σε τέτοια επίπεδα – δεν υπήρχε ακόμα ευρώ και ΕΚΤ – η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας η Bundesbank είχε αυξήσει το βασικό επιτόκιο δανεισμού στο 8%... Σήμερα η Bundesbank υπόκειται στην πειθαρχία της ΕΚΤ και υποχρεώνεται να λειτουργεί με βασικό επιτόκιο… αρνητικό.
Με αποτέλεσμα αποταμιεύσεις και τραπεζικό σύστημα να συμπιέζονται με απώλειες που έχουν προκαλέσει δραματικές πολιτικές και οικονομικές αντιδράσεις, που προς το παρόν ελέγχονται μόνο εξ αιτίας των συνθηκών που έχει επιβάλει η πανδημία και το επικείμενο νέο κύμα του Omicron.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό ο νέος Καγκελάριος δεν χρειάσθηκε παρά μόνο δύο μήνες για να… καταπιεί την προεκλογική του θέση για το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αυτό αποτυπώνεται στο γραπτό σύμφωνο των τριών κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού η νέα κυβέρνηση «σιωπηρά» και χωρίς αυτό να έχει διαχυθεί από τα ΜΜΕ η θέση της κυβέρνησης υιοθετεί την άποψη ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας – αντίθετα με ότι έλεγε ο Σολτς προεκλογικά – χρειάζεται αναπροσαρμογή ώστε να αντιμετωπισθεί η διαμορφωθεί μία νέα αναπτυξιακή στρατηγική μετά την έξοδο από την πανδημία…
Ίσως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά από την υπογραφή του Συμφώνου συγκυβέρνησης στο Βερολίνο, η Fitch αποφάσισε ξαφνικά και εντελώς εκτός προγράμματος, να ανακοινώσει την αναβάθμιση της οικονομίας στην Ιταλία, ενώ είχε δύο φορές αρνηθεί – καλή ώρα της και με την Ελλάδα – να βγάλει ανακοινώσεις της προβλεπόμενους χρόνους…
Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες και με το γεγονός ότι κάθε ημέρα που περνάει εντείνονται οι φήμες σύμφωνα με της οποίες τον «σκληρό» κ. Γιένς Βάϊντμαν που φεύγει από 1/1/2022 από την Bundesbank, αναμένεται να διαδεχθεί η Ιζαμπέλ Σνάμπελ μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ και βασικός υπέρμαχος της «θεωρίας» περί της παροδικότητας των πληθωριστικών πιέσεων στην Ευρωζώνη.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό και με την πανδημία να …δίνει ακόμα περισσότερο χρόνο για έκτακτα μέτρα με την εμφάνιση της Omicron, η πλάστιγγα φαίνεται να γέρνει σε δύο κατευθύνσεις :
- προτεραιότητα στην νομισματική πολιτική με συνέχιση της χαλάρωσης, που διευκολύνει την αναχρηματοδότηση του χρέους κρατικού και ιδιωτικού
- χαλαρή στάση απέναντι στις συνεχιζόμενες πληθωριστικές πιέσεις με άμεση συνέπεια την διολίσθηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Με αυτά τα δεδομένα ο σχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής σε μία οικονομία με ραγδαία αυξανόμενο έλλειμμα στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών όπως η ελληνική, θέτει νέα ερωτηματικά και βάζει δύσκολα προβλήματα στην συγκρότηση του Προϋπολογισμού που θα πρέπει σε λίγες ημέρες να ψηφίσει η ελληνική Βουλή.
