Το μήνυμα που απηύθυνε χθες ο Γενικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ πως η εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που αποφάσισε το Eurogroup στις 21 Ιουνίου θα εξαρτηθεί από τη μεταρρυθμιστική στόχευση της Ελλάδος είναι κάτι που δείχνει ξεκάθαρα πως η απομείωση του χρέους δεν είναι μια διαδικασία «εφάπαξ και άνευ όρων».
Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει να μείνει συνεπής στα όσα έχει συμφωνήσει με την ευρωζώνη διαφορετικά θα κινδυνεύσει να βρεθεί χωρίς το δίχτυ προστασίας της ζώνης του ευρώ. Τι θα σήμαινε αυτό;
-Ότι οι ετήσιες ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος κατά μέσο όρο δεν θα διαμορφώνονταν στο 10,6% του ΑΕΠ την περίοδο 2018-2032, αλλά πολύ υψηλότερα.
-Ότι ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ δεν θα μειωνόταν στο 128% του ΑΕΠ το 2032, που είναι σήμερα το βασικό σενάριο, αλλά θα βρισκόταν κοντά στο 134% του ΑΕΠ.
-Ότι η Ελλάδα δεν θα λάμβανε στο διάστημα 2018-2022 τα κέρδη των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομολόγα (SMP / ANFA) ύψους 4,8 δισ. ευρώ.
-Ότι δεν θα ίσχυε η κατάργηση του «επιτοκιακού πέναλτι» (step-up interest rate margin) από τα δάνεια του EFSF που σήμερα οδηγεί στην εξοικονόμηση 200 εκατ. ευρώ ετησίως.
-Ότι η Ελλάδα δεν θα προστατευόταν από τον επιτοκιακό κίνδυνο μέσω συμφωνιών ανταλλαγής επιτοκίων.
-Ότι η Ελλάδα θα έχανε τη «ρήτρα ραντεβού» ( rendez-vous clause) για νέα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους το 2032.