Tο ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ, όπως του Politico, μονοπωλεί το ζήτημα του εκλογικού αποτελέσματος στη Γαλλία, με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς να πραγματοποιεί τη μεγάλη ανατροπή έναντι της Ακροδεξιάς, και να εξασφαλίζει τις περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση. Ωστόσο, το ζήτημα σχηματισμού κυβέρνησης στη Γαλλία παραμένει ένα άλυτο «μυστήριο» και αναμένεται να λυθεί τις επόμενες ημέρες με την επιστροφή του Εμάνουελ Μακρόν από την Ουάσινγκτον, όπου θα συμμετάσχει και θα επικυρώσει την τοποθέτηση του Μαρκ Ρούτε ως γενικού γραμματέα της αμυντική συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο συναποτελείται από τα τέσσερα κύρια Αριστερά κόμματα της Γαλλίας, τους Σοσιαλιστές, τους Πράσινους, τους Κομμουνιστές και του κινήματος «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Το Politico, στο ίδιο άρθρό του, κάνει λόγο πως «το τι θα επακολουθήσει παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο. Η επιλογή του μελλοντικού πρωθυπουργού της Γαλλίας ανήκει επισήμως στον πρόεδρο της χώρας, τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν δεσμεύεται νομικά από τα αποτελέσματα των εκλογών - αν και το πολιτικό έθιμο υπαγορεύει ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης επιλέγεται από τις τάξεις της ισχυρότερης πολιτικής δύναμης ή συνασπισμού».
«Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιον θα προτείνει η Αριστερά για πρωθυπουργό. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο επέλεξε να μην κατέβει με μια φυσιογνωμία, σε αντίθεση με τον Εθνικό Συναγερμό με τον πρόεδρό του Μπαρντελά και τον συνασπισμό υπέρ του Μακρόν, με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Αττάλ» συνεχίζει το Politico.
«Ο λόγος ήταν απολύτως σαφής: Τα κόμματα δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν συναίνεση επί του θέματος» συμπληρώνει και παρουσιάζοντας τις φράξιες της Αριστεράς και τα ονόματα, που θα μπορούσαν να διατελέσουν χρέη πρωθυπουργού. Το κίνημα «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν, το πιο ριζοσπαστικό από τα τέσσερα κύρια κόμματα του συνασπισμού, αναμένεται να λάβει τις περισσότερες έδρες μεταξύ των αριστερών συνασπισμών.
Η δύναμή τους στο κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την ισχυρή παρουσία του Μελανσόν στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, θα δώσει στην παράταξη του βετεράνου πολιτικού, έναν επιπλέον λόγο, ο μελλοντικός πρωθυπουργός να προέρχεται από τις τάξεις του. Αν η «Ανυπότακτη Γαλλία» είχε τη δυνατότητα επιλογής, η προφανής επιλογή θα ήταν πιθανότατα ο ίδιος ο Μελανσόν, αλλά η διχαστική προσέγγιση της πολιτικής του και η σκληροπυρηνική του στάση σε θέματα που κυμαίνονται από την οικονομία μέχρι τον πόλεμο στη Γάζα τον έχουν καταστήσει τοξικό για τους μετριοπαθείς ψηφοφόρου.
Παρά το διχαστικό περιβάλλον, ο Μελανσόν φαίνεται πως θα είναι ο υποψήφιος πρωθυπουργός της χώρας σε περίπτωση που εξασφαλίσει την απαραίτητη, απόλυτη πλειοψηφία. «Η πρώτη αμφισβήτηση της ηγεσίας του Μελανσόν και των συμμάχων του θα μπορούσε να προέλθει από βουλευτές που κάποτε αγωνίστηκαν στο πλευρό του τρεις φορές υποψήφιου προέδρου, αλλά έκτοτε διέκοψαν τους δεσμούς τους μαζί του» διευκρινίζει το Politico.
«Τέτοιοι υποψήφιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι ιδεολογικά εναρμονισμένοι με τον κυρίαρχο κλάδο του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ενώ θεωρούνται λιγότερο διχαστικοί από τον βετεράνο πολιτικό» αναφέρει σχετικά. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται ο François Ruffin, πρώην δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής, ο οποίος σκοπεύει να θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές και ο οποίος έχει επικρίνει την «Ανυπότακτη Γαλλία» για την πολιτική της στον αγροτικό τομέα, ενώ έχει χαρακτηρίσει τον Μελανσόν ως «βάρος».
Ο François Ruffin είναι ο «πρωταθλητής» και το φαβορί για τη διεκδίκηση της γαλλικής πρωθυπουργίας των σκληρών επικριτών του 72χρονου Μελανσόν, σύμφωνα με το Politico. Σε ό,τι αφορά τους Σοσιαλιστές, προβάδισμα για την πρωθυπουργία της Γαλλίας παίρνει ο Boris Vallaud, ενώ το Politico «προτείνει» μία ακόμη εξωκοινοβουλευτική λύση, για να αποφευχθούν οι όποιες εντάσεις εντός του Συνασπισμού.
«Ο σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Glucksmann έθεσε αυτή την επιλογή στο τραπέζι τον περασμένο μήνα, προτείνοντας τον Laurent Berger, πρώην ηγέτη του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT. Ο Berger είναι επίσης αναγνωρισμένος, τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά, για την ικανότητά του να δημιουργεί συναίνεση και να γεφυρώνει χάσματα. Η μετριοπαθής προσέγγισή του θα μπορούσε ωστόσο να μην είναι μια ευκαιρία για τον Μελανσόν» καταλήγει το Politico.
