Στις ανησυχίες για την ικανότητα των ελληνικών τραπεζών να αντλήσουν κεφάλαια, αλλά και στην ανάγκη αύξησης των επενδύσεων στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας εστιάζει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στην εξαμηνιαία έκθεσή του για τις οικονομικές προοπτικές που έδωσε σήμερα Τετάρτη στη δημοσιότητα.
Ο ΟΟΣΑ διατυπώνει θετικές εκτιμήσεις για την ανάπτυξη της Ελλάδας, αλλά και για τις δημοσιονομικές επιδόσεις της χώρας μας την επομένη διετία, ωστόσο προειδοποιεί και για αδυναμίες.
Ο ΟΟΣΑ προβλέπει πως το ΑΕΠ της Ελλάδας θα αυξηθεί 2,2% το 2019 και 2,1% το 2020. Αξίζει να σημειωθεί πως εκτιμά ότι η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί με ρυθμό 3,5% τόσο το 2019 όσο και το 2020 από 3,7% το 2018.
Για την ευρωζώνη προβλέπει επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ στο 1,8% το 2019 και 1,6% το 2020 από 1,9% φέτος και 2,5% το 2017. Για το σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ, η ανάπτυξη αναμένεται να επιβραδυνθεί στο 2,1% και 1,9% από 2,4% και 2,5%, αντίστοιχα.
Ειδικά για την ελληνική ανάπτυξη αναφέρει πως η μεγάλη συμβολή των εξαγωγών στην ανάπτυξη θα μειωθεί, αλλά θα αποκτήσουν δυναμική η κατανάλωση των νοικοκυριών και οι επενδύσεις με την αύξηση της εμπιστοσύνης. «Η συνεχής εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού προγράμματος της κυβέρνησης θα στηρίξει την ανάκαμψη. Η ανεργία, αν και είναι ακόμη υψηλή, θα συνεχίσει να μειώνεται», τονίζεται στην έκθεση.
Όσον αφορά στα δημόσια οικονομικά, ο ΟΟΣΑ προβλέπει πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης 0,1% του ΑΕΠ το 2019 και 0,3% το 2020 έναντι εκτίμησης για πλεόνασμα 0,3% φέτος. Ο Οργανισμός εκτιμά ότι θα επιτευχθούν οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα και σημειώνει ότι η δημοσιονομική πολιτική, που στοχεύει σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2019, θα στηρίξει την ανάκαμψη της εγχώριας ζήτησης, όπως και τα εισοδήματα των νοικοκυριών και την εμπιστοσύνη.
Η έκθεση αναφέρεται ειδικότερα στα μέτρα που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για τη μείωση της φορολογίας των εταιρικών κερδών, των μερισμάτων και των ακινήτων, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, την καθιέρωση πρόσθετων μέτρων κοινωνικής πρόνοιας και την ανακοπή της μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων. «Αν μία βραδύτερη ανάπτυξη θέσει σε κίνδυνο τους δημοσιονομικούς στόχους ή αν το δημοσιονομικό αποτέλεσμα είναι καλύτερο από τους στόχους, η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα σε στοχευμένες κοινωνικές επενδύσεις και επενδύσεις σε υποδομές και να συνεχίσει τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης», σημειώνεται σχετικά.
Για το χρέος της γενικής κυβέρνησης εκτιμά ότι θα μειωθεί στο 168,9% του ΑΕΠ το 2019 και περαιτέρω στο 164,5% το 2020 από 172,8% φέτος και 176,1% το 2017. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προβλέπεται να έχει έλλειμμα μικρότερο από το 1% του ΑΕΠ (0,5% το 2019 και 0,6% το 2020 έναντι 0,7% φέτος).
«Η ελάφρυνση του χρέους και τα μέτρα πολιτικής που συμφωνήθηκαν πρόσφατα με τους Ευρωπαίους εταίρους βάζουν πλαφόν στις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου, επανεντάσσουν την Ελλάδα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου και καθιερώνουν την κανονική παρακολούθηση της πολιτικής. Το συσσωρευμένο ταμειακό μαξιλάρι της κυβέρνησης προσφέρει ασφάλεια έναντι εξωτερικής μεταβλητότητας», σημειώνει η έκθεση.
O ΟΟΣΑ προβλέπει ότι η ανεργία θα υποχωρήσει στο 18,1% το 2019 και στο 17% το 2020 από 19,5% φέτος, ενώ για τον πληθωρισμό προβλέπει αύξηση στο 1,3% και το 1,5% από 0,8%, αντίστοιχα.
«Οι εξαγωγές αυξήθηκαν ισχυρά, με αιχμή τον τουρισμό και τα προϊόντα εκτός του πετρελαίου. Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε και οι δείκτες εμπιστοσύνης έχουν βελτιωθεί. Η αύξηση της απασχόλησης, αν και είναι δυνατή, έχει μετριασθεί, αλλά η ανεργία συνεχίζει να μειώνεται και ένα αυξανόμενο ποσοστό νέων θέσεων εργασίας είναι πλήρους απασχόλησης. Οι μισθοί αυξάνονται και η ιδιωτική κατανάλωση ενισχύεται μετά από παρατεταμένη στασιμότητα. Παρά ταύτα, η ανεργία και η αργούσα παραγωγική δυναμικότητα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα», σημειώνεται στην έκθεση.
Ο ΟΟΣΑ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Ενδεικτικά σημειώνει ότι η ανεπαρκής χρηματοδότηση παραμένει ένας μεγάλος περιορισμός για τις επενδύσεις και ότι είναι αργή η πρόοδος στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων και την ιδιωτικοποίηση κρατικής περιουσίας. «Ο τραπεζικός δανεισμός στους πιο δυναμικούς τομείς, όπως ο τουρισμός και το εμπόριο, έχει σταθεροποιηθεί, αλλά συνολικά συνεχίζει να μειώνεται. Οι καταθέσεις επιστρέφουν σταδιακά, καθώς έχουν χαλαρώσει οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων. Η έκτακτη χρηματοδοτική βοήθεια (ELA) στις τράπεζες έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Οι τράπεζες επιτυγχάνουν τους στόχους τους για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, κυρίως μέσω πωλήσεων ή διαγραφών. Τα μη εξυπηρετούμενα επιχειρηματικά και καταναλωτικά δάνεια εκκαθαρίζονται ταχύτερα από τα στεγαστικά δάνεια, καθώς τα τελευταία έχουν μεγαλύτερη νομική προστασία. Οι τιμές των τραπεζικών μετοχών παραμένουν άστατες λόγω ανησυχιών για την ικανότητά τους να αντλήσουν νέα κεφάλαια, αν χρειασθεί», αναφέρεται στην έκθεση.
Καταλήγοντας ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης σημειώνει πως αν και η πρόσφατη ανάπτυξη είναι ενθαρρυντική, η ανάκαμψη παραμένει εύθραυστη. «Οι επενδύσεις παραμένουν μία βασική αβεβαιότητα για μία διατηρήσιμη ανάκαμψη. Η έκταση των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων παραμένει μία αδυναμία. Η επιδείνωση των συνθηκών στις χρηματοπιστωτικές αγορές και το εξωτερικό, λόγω κυρίως των εξελίξεων στην Ιταλία και την Τουρκία, πιθανόν να περιορίσει τις νέες επενδύσεις. Αν και το δημόσιο χρέος παραμένει υψηλό, στο κόστος εξυπηρέτησής του έχει τεθεί τώρα πλαφόν και τα ταμειακά μαξιλάρια παρέχουν πρόσθετη προστασία. Διατηρώντας βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική και τη μεταρρυθμιστική δυναμική, η Ελλάδα μπορεί να περιορίσει νέους κινδύνους για τα δημόσια οικονομικά και την ανάπτυξη. Συνεχείς βελτιώσεις στις σχέσεις με τους βόρειους γείτονες της Ελλάδας θα μπορούσαν να ενισχύσουν περαιτέρω την ανάκαμψη των επενδύσεων και του εμπορίου. Βαθύτερες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση των αγορών προϊόντων, των επαγγελματικών υπηρεσιών και της ανταγωνιστικότητας καθώς και δημόσιες επενδύσεις που στηρίζουν την ανάπτυξη και κοινωνικές μεταβιβάσεις θα ενίσχυαν την προοπτική και την κοινωνική διάσταση της ελληνικής οικονομίας», καταλήγει σχετικά.
