Τον κώδωνα του κινδύνου για τους ραγδαίους ρυθμούς του παγκοσμίου χρέους που μέχρι τα τέλη της τρέχουσας χρονιάς θα φθάσει τα 100 τρισ. δολάρια, ήτοι στο 93% του παγκόσμιου ΑΕΠ, έκρουσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέσα από την έκθεσή του για τα δημοσιονομικά (Fiscal monitor), προβλέποντας ότι η αναλογία θα φθάσει το 100% στο τέλος της δεκαετίας.
«Αυτό είναι 10 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ πάνω από το 2019, δηλαδή πριν από την πανδημία» τονίζει το ΔΝΤ, επισημαίνοντας πως αν και η εικόνα δεν είναι «ομοιογενής» - το δημόσιο χρέος αναμένεται να σταθεροποιηθεί ή να μειωθεί για τα 2/3 των χωρών παγκοσμίως, όμως απαιτούνται πολύ μεγαλύτερες δημοσιονομικές προσαρμογές για να τεθεί υπό έλεγχο.
Μέσα από το Fiscal Monitor, μάλιστα, το ΔΝΤ καλεί τις χώρες να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους χρέους τώρα με προσεκτικά σχεδιασμένες δημοσιονομικές πολιτικές που να προστατεύουν την ανάπτυξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά, ενώ είναι ευκαιρία να επωφεληθούν παράλληλα και από τον κύκλο χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής με τις διεθνείς μειώσεις επιτοκίων.
Συγκριτικά, το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών και των μη χρηματοοικονομικών ιδιωτικών επιχειρήσεων αντιπροσώπευε στα τέλη του 2023 το 146% του παγκόσμιου ΑΕΠ, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ. «Υπάρχουν μάλιστα λόγοι για να σκεφτούμε ότι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη απ' ό,τι αναμενόταν», υπογράμμισε η Ίρα Ντάμπλα-Νόρις, υποδιευθύντρια του τμήματος δημοσιονομικών υποθέσεων του ΔΝΤ, με την ευκαιρία μιας συνέντευξης Τύπου.
«Η εμπειρία μας υπενθυμίζει ότι οι προβολές για το χρέος έχουν την τάση να είναι υπερβολικά αισιόδοξες, είτε επειδή είναι υπερβολικά αισιόδοξες οι κυβερνήσεις αναφορικά με τις προβλέψεις τους για την ανάπτυξη είτε επειδή οι δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις δεν υλοποιούνται ποτέ πλήρως», ανέφερε. Μολονότι τα κράτη έχουν ήδη ανακοινώσει δημοσιονομικές προσαρμογές, δεν είναι απαραίτητο ότι αυτές θα επιτρέψουν τη σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και ακόμα λιγότερο τη μείωσή του, ακόμα κι αν υλοποιηθούν πλήρως.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένες από τις μεγάλες οικονομίες, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκονται η αμερικανική και η κινεζική, βλέπουν το χρέος τους να συνεχίζει να αυξάνεται και δεν φαίνεται καμιά ένδειξη ότι η τάση αυτή θα αντιστραφεί. Για να υπάρξει πραγματική μείωση του δημόσιου χρέους, θα ήταν απαραίτητη μια προσαρμογή 3,8% του ΑΕΠ κάθε χρόνο μέχρι το τέλος της δεκαετίας, έναντι του 1% που εξεταζόταν μέχρι τώρα.
