Ροή
Σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες εξελίσσεται η υπόθεση του Μαρινόπουλου, παρά τη συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ των τραπεζών και του Σκλαβενίτη για την διάσωση της ιστορικής αλυσίδας σουπερμάρκετ. Και αυτό όχι μόνο γιατί πρέπει να ξεπεραστεί ο σκόπελος των προμηθευτών που καλούνται να αποδεχτούν κούρεμα των απαιτήσεων τους, αλλά κυρίως γιατί στην συμφωνία αντιδρούν οι υπόλοιποι όμιλοι λιανικής που κάνουν λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό και για παράνομη κρατική ενίσχυση.
Το ρεπορτάζ είναι αποκαλυπτικό και δείχνει πως οι υπόλοιποι όμιλοι σουπερμάρκετ δεν είναι διατεθειμένοι να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Ετοιμάζουν ακόμη και προσφυγές στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, αντιδρώντας κυρίως στο «κούρεμα» των προμηθευτών αλλά και στο ιδιαίτερα χαμηλό επιτόκιο με το οποίο χρηματοδοτείται το εγχείρημα.
Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως η συμφωνία για την διάσωση του Μαρινόπουλου δεν έγινε με αμιγώς οικονομικούς όρους. Είναι τόσο μεγάλα τα μεγέθη που ενδεχόμενη κατάρρευση του ομίλου θα έχει καταστροφικές επιδράσεις στην εγχώρια αγορά. Πολλοί δεν διστάζουν να κάνουν λόγο και για ελληνική «Lehman Brothers», σημειώνοντας πως το «κανόνι» του Μαρινόπουλου θα το ακολουθήσουν άμεσα πολλά άλλα «κανόνια» στην αγορά. Έτσι η διάσωση του Ομίλου και η συνέχιση της λειτουργίας του θεωρείται επιβεβλημένη.
Από την άλλη, οι όμιλοι σουπερμάρκετ –που κακά τα ψέματα μόνο να κερδίσουν έχουν από την κατάρρευση του Μαρινόπουλου – αντιδρούν στη συμφωνία γιατί βλέπουν πως οι όροι με τους οποίους γίνεται αυτή είναι τελείως διαφορετικοί με αυτούς που λειτουργεί η αγορά. Αυτή την στιγμή οι τράπεζες δεν δανείζουν, πόσο μάλλον με επιτόκιο 1,5%. Και βέβαια ούτε λόγος για «κούρεμα» από τους προμηθευτές, όχι 50% αλλά ούτε 5%.
Το αδιέξοδο είναι πραγματικό και οι δύο πλευρές έχουν επιχειρήματα.
Σε πολιτικούς και κοινωνικούς όρους όμως ο Μαρινόπουλος είναι πολύ μεγάλος για να πέσει, ειδικά στη σημερινή εποχή που διανύουμε τον όγδοο χρόνο ύφεσης. Ίσως σε κανονικές συνθήκες οι υπόλοιποι όμιλοι να είχαν δίκιο και να έπρεπε ο Μαρινόπουλος να αφεθεί στην τύχη του αλλά οι συνθήκες δεν είναι κανονικές, είναι ακριβώς το αντίθετο. Την στιγμή που η –επίσημη- ανεργία ξεπερνά το 25% και τα λουκέτα στην αγορά συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς το σοκ που θα προκαλέσει το κανόνι του Μαρινόπουλου δεν θα μπορέσει να απορροφηθεί.
Ας γίνει όμως, η υπόθεση Μαρινόπουλου το τελευταίο μάθημα από τις παλιές εποχές που εταιρείες γιγαντώνονταν με δανεικά και χωρίς μάλιστα να έχουν τα απαραίτητα στοιχεία. Ας γίνει το πάθημα μάθημα γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα περιμένουμε την επόμενη εταιρεία που θα είναι πολύ μεγάλη για να πέσει και θα αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε ως εδώ.
