Το φαινόμενο των οικειοθελών παραιτήσεων «αμαυρώνει» την εικόνα της αγοράς εργασίας, που έδειξε αξιοσημείωτες αντοχές τόσο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όσο και μετά.
Ωστόσο δεν φαίνεται να έχει βρει ακόμη την ισορροπία της και προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί το «τσουνάμι» παραιτήσεων που εκδηλώνεται ήδη από το καλοκαίρι.
Με την ανεργία «κολλημένη» σε επίπεδα υψηλότερα του 12%, θα περίμενε κανείς πως η προσφορά εργασίας θα ήταν υψηλή. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει, καθώς πολλοί κλάδοι διαμαρτύρονται για ελλείψεις προσωπικού (μεταποίηση, τουρισμός, τεχνολογία, κατασκευές κλπ.).
Οι εργαζόμενοι αναζητούν περισσότερο από ποτέ την ιδανική εργασία, έχοντας «κληρονομήσει» από την περίοδο της πανδημίας την ανάγκη για ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Ένας στους τρεις νέους προτιμά να μείνει χωρίς δουλειά εάν η προτεινόμενη εργασία δεν καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες (μισθούς κλπ), ενώ το 74% των Ελλήνων εργαζομένων είναι ανοιχτοί σε νέες ευκαιρίες απασχόλησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ευχαριστημένοι από την εταιρεία που εργάζονται αυτό το διάστημα.
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία του Πληροφοριακού Συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ», που δείχνουν πως στο οκτάμηνο Ιανουαρίου – Αυγούστου οι αποχωρήσεις έφτασαν τις 1.680.746, εκ των οποίων οι 726.666 ήταν οικειοθελούς χαρακτήρα.
Τον Ιούλιο παραιτήθηκαν 103.370 εργαζόμενοι, τον Αύγουστο οι αποχωρήσεις ανήλθαν σε 103.232, ενώ το Σεπτέμβριο προστέθηκαν ακόμη 131.312 που άφησαν τη δουλειά τους οικειοθελώς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του «ΕΡΓΑΝΗ» την παραίτηση «αγαπούν» οι 20άρηδες, ειδικά εκείνοι που εντάχθηκαν στον εργασιακό χώρο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με όλες τις επιπτώσεις που αυτή είχε στην αγορά εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ασαφών ορίων μεταξύ εργασίας και ζωής.
Οι μισές παραιτήσεις που υποβάλλονται κάθε μήνα, προέρχονται από εργαζόμενους του ηλικιακού γκρούπ 15 έως 29 ετών. Η γενιά αυτή, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς εργασίας, θεωρεί πως έχει την δύναμη να ανατρέψει ότι μέχρι τώρα θεωρείται δεδομένο στην αγορά εργασίας.
Μεταξύ των γενεών, η αφοσίωση είναι... άγνωστη λέξη για την Generation Z (γεννήθηκαν µεταξύ 1998 και 2015) και τους νεότερους millennials.
Το φαινόμενο του quitfluncer
Σε έξαρση βρίσκεται τους τελευταίους μήνες το «quitfluncer», το φαινόμενο δηλαδή που ένας εργαζόμενος που αποχωρεί από μια επιχείρηση, επηρεάζει και τους υπόλοιπους εργαζομένους να κάνουν το ίδιο.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα παγκόσμιας έρευνας του ομίλου Adecco, πάνω από τα δύο τρίτα (70%) των ερωτηθέντων σκέφτονται να παραιτηθούν εάν δουν συναδέλφους τους να φεύγουν από την εργασία τους. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εκπρόσωποι της γενιάς Z έχουν 2,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να επηρεαστούν να παραιτηθούν, από ότι οι Baby Boomers.
Τα ευρήματα της έρευνας αναδεικνύουν την επείγουσα ανάγκη των εταιρειών να επικεντρωθούν σε λύσεις διατήρησης των ταλαντούχων στελεχών, δεδομένου ότι σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζομένων παγκοσμίως (27%) δηλώνουν ότι σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους μέσα στους επόμενους 12 μήνες.
Από αυτούς, σχεδόν οι μισοί (45%) αναζητούν ενεργά την επόμενη εργασία τους. Εδώ δημιουργείται μια ευκαιρία για τις εταιρείες να παρέμβουν και να αναστρέψουν αυτήν την κατάσταση, επενδύοντας σε προγράμματα επανεκπαίδευσης και διατήρησης ταλέντων που θα μπορούσαν να περιορίσουν την έκταση του φαινομένου.
Επιπλέον, οι νεότερες γενιές αποφεύγουν ολοένα και συχνότερα δουλειές που περιορίζουν στο ελάχιστο τον προσωπικό τους χρόνο, αναζητώντας μια ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι που ανήκουν στην γενιά Z εργάζονται 4 μέρες την εβδομάδα, σε αντίθεση με όσους ανήκουν στην γενιά των Baby Boomers, όπου μόνο το 18% δουλεύει 4 μέρες.
Από το 32% όλων των εργαζομένων που απασχολούνται επί του παρόντος 4 φορές την εβδομάδα, περισσότεροι από τους μισούς (51%) αποδέχτηκαν περικοπή μισθού για να το κάνουν.
