Ροή
Μερίδιο από το εγχώριο city break και τον εναλλακτικό τουρισμό διεκδικεί η Εύβοια και ειδικότερα η Χαλκίδα, ποντάροντας στις πολλαπλές πολιτιστικές, γαστρονομικές και ειδικού ενδιαφέροντος εμπειρίες που έχει αναπτύξει, για επισκέπτες κάθε ηλικίας.
Απέχοντας λιγότερο από μια ώρα από το κλεινόν άστυ, η « πρωτεύουσα» του δεύτερου μεγαλύτερου νησιού της χώρας αποτελεί ίσως τον λιγότερο γνωστό για τις πλούσιες εμπειρίες του προορισμό στο ευρύ κοινό. Την ίδια στιγμή ωστόσο, μουσεία, φρούρια, ιστορικές γέφυρες, τεμένη, γραφικές εκκλησίες, παραδοσιακά μεζεδοπωλεία σε Λάμψακο, Αλυκές και Νέα Αρτάκη και μικρά οινοποιεία της χαρίζουν τον τίτλο του «ιδανικού προορισμού για αποδράσεις 365 μέρες το χρόνο».
«Ο νομός μας, η καλύτερα το νησί μας, μπορεί να καλύψει τα γούστα κάθε επισκέπτη καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου, κι αυτό προσπαθούμε να αναδείξουμε μέσα από τις διάφορες δράσεις που διοργανώνουμε» ανέφερε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εύβοιας κ. Γιάννης Γεροντίτης, στο πλαίσιο ταξιδιού εξοικείωσης που διοργανώθηκε από το επιμελητήριο σε συνεργασία με την Tourism Media για να αναδείξει το σημαντικά τοπόσημα της ευρύτερης περιοχής. «Σκοπός μας μέσα από αυτό το δημοσιογραφικό ταξίδι εξοικείωσης, είναι να συμβάλλουμε με ένα ακόμη στοχευμένο βήμα, στη διαμόρφωση ενός διακριτού χαρακτήρα, μιας ιδιαίτερης τουριστικής ταυτότητας για το νομό μας, που θα τον ξεχωρίσει από τους λοιπούς προορισμούς και που θα του αποδώσει τη θέση που πραγματικά του αξίζει στο νησιωτικό τουριστικό προφίλ της χώρας μας. Μιας ιδιαίτερης ταυτότητας που θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για την δημιουργία μιας στενότερης και μόνιμης σχέσης αγάπης των επισκεπτών με τον τόπο μας» προσέθεσε. Σε αυτό το πλαίσιο το επιμελητήριο δρομολογήσει ένα σήμα ποιότητας που θα τοποθετηθεί σε καταστήματα με ευβοϊκή κουζίνα και προϊόντα.
Οι προσπάθειες του Επιμελητηρίου, αλλά και του σωματείου Καταστηματαρχών, εστίασης-αναψυχής και Ψυχαγωγίας Εύβοιας, Ξένιος Ζευς είναι εντατικές ειδικά μετά το μεγάλο πλήγμα των πυρκαγιών που δέχτηκε πέρυσι ο νομός. Κατευθύνονται δε τόσο στο να συστήσουν την Χαλκίδα και την ευρύτερη περιοχή στον Έλληνα επισκέπτη όσο και στο να προωθήσουν τα προϊόντα που παράγονται εκεί και τις διάφορες εμπειρίες εναλλακτικού τουρισμού που έχουν αναπτυχθεί στο ευρύ κοινό του εξωτερικού. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα οι τουρίστες στην Εύβοια είναι κατά 90% Έλληνες και κατά 10% ξένοι. Αυτός είναι και ο λόγος που «υλοποιούμε επίσης μια σειρά αποστολών στο εξωτερικό, σε Ρουμανία, Ισραήλ , Γαλλία, ΗΠΑ, Ντουμπάι, με στόχο την προσέλκυση τουριστών από το εξωτερικό» όπως διευκρίνισε ο κ. Γεραπετρίτης.
«Ήδη έχουμε συμμετάσχει σε πολλές διεθνείς εκθέσεις σε μια προσπάθεια να προωθήσουμε το δίπολο τουρισμός-γαστρονομία στο εξωτερικό. Άλλωστε η Εύβοια έχει να επιδείξει πολλά τοπικά παραδοσιακά φαγητά τα οποία υπόσχονται να αφήσουν τον επισκέπτη με μια ξεχωριστή επίγευση» σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Γεροντίτης.
Φυσικά αντίστοιχες προσπάθειες έγιναν και γίνονται ακόμα, και για την στήριξη των επιχειρήσεων που επλήγησαν από τις περσινές πυρκαγιές, σύμφωνα με τους επικεφαλής των φορέων που παρέθεσαν σχετική συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο του ταξιδιού Εξοικείωσης. Να θυμίσουμε ότι οι περσινές φωτιές στη Βόρεια Εύβοια προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές σε κάποιους δήμους του νησιού, όπως τον Δήμο Αγίας Άννας και του Αχλαδίου αλλά και στον δήμο Ιστιαίας - Αιδηψού, αφού κάηκε περίπου το 80% της συνολικής έκτασής τους, όπως επεσήμαναν οι φορείς της Χαλκίδας. Από τις πυρκαγιές μάλιστα καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος του δάσους που χρησιμοποιούσαν μελισσοκόμοι και ρητινοκαλλιεργητές, την ώρα που στην Εύβοια παραγόταν το μεγαλύτερο μέρος της ρητίνης όλη της Ελλάδας, σύμφωνα με τα μέλη του Επιμελητηρίου.
Οι προσπάθειες προώθησης του νησιού ενισχύονται κι από τις τοπικές επιχειρήσεις οι οποίες συνασπίζονται για να εξοικειώσουν τους δυνητικούς ταξιδιώτες με τις τουριστικές δυνατότητες της πόλης. Και πράγματι, αν επισκεφτεί κάποιος απλά και μόνο την Χαλκίδα, θα κατανοήσει ότι ένα Σαββατοκύριακο δεν αρκεί για να εξερευνήσει τις πολλαπλές «ταυτότητές» της.
«Η Εύβοια είναι πραγματικά μια μικρή Ελλάδα, ακριβώς δίπλα στην Πρωτεύουσα» όπως επεσήμανε ο κ. Γεροντίτης, «ένας προορισμός, μαζικού αλλά και εναλλακτικού τουρισμού για όλο το χρόνο, μόλις 80 χιλ. από την Αθήνα». Σε αυτό τον γοητευτικό τόπο μπορεί να εξοικειωθεί κανείς με την βαθιά ιστορία και την σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά, να απολαύσει το μοναδικό φυσικό περιβάλλον και τις ιδιατερότητές του αλλά και να γευτεί τα ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα και την πλούσια γαστρονομική παράδοση.
Ιστορικά μονοπάτια μνήμης σε μια από τις 10 αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης
Με τις πρώτες αναφορές για την πόλη της Χαλκίδας να εντοπίζονται ήδη στην Ιλιάδα του Ομήρου - δηλαδή περίπου 2.800 χρόνια πίσω - και παρότι τα εκθέματά της δεν φτάνουν τόσο πίσω ιστορικά, η πόλη έχει σίγουρα πλούσια ιστορία να επιδείξει.
Από τις μυθικές πηγές της Αρέθουσας έως το Φρούριο Καράμπαμπα, ένα οθωμανικό κάστρο του 17ου αιώνα ο επισκέπτης μπορεί να αναβιώσει διάφορες ιστορικές στιγμές του παρελθόντος, με έμφαση βέβαια στην περίοδο του Βυζαντίου και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Στα ιστορικά μνημεία που αξίζει να επισκεφτεί κανείς περιλαμβάνεται ο ναός της Αγίας Παρασκευής, μία τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με πολλά γοτθικά στοιχεία και ακριβώς απέναντι η προσφάτως αποκατασταθείσα «Οικία του Βαΐλου -ένα κοσμικό κτήριο της πόλης από την εποχή της Λατινοκρατίας, που κάποτε αποτέλεσε την έδρα του ενετού διοικητή.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το τζαμί Εμίρ Ζαδέ, όπου φιλοξενείται έκθεση χαρακτικών του Ιωάννη Καράκωστα με πλούσιες αναπαραστάσεις της πόλης από την εποχή που την περιέκλειε το περίφημο μεσαιωνικό τείχος της Χαλκίδας, το οποίο γκρεμίστηκε από τους Χαλκιδείς, στο «όνομα» της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό. (σ.σ. το βενετσιάνικο τείχος που περιέκλειε άλλοτε την πόλη παρέμενε απόρθητο και φημισμένο μέχρι την πολιορκία των Οθωμανών το 1470. Γκρεμίστηκε ωστόσο το 1890 από τους κατοίκους της πόλης με πιθανή αιτία την αποταμίευση από την πώληση των οικοδομικών υλικών, την δημιουργία πρόσθετης οικοδομήσιμης έκτασης ή και την επιθυμία των κατοίκων για άμεση πρόσβαση στην θάλασσα). Απέναντι από το τζαμί του Εμίρ Ζαδέ το οποίο είναι ένα από τα τεμένη που οικοδομήθηκαν κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας στη Χαλκίδα ή αλλιώς Egriboz, όπως ήταν γνωστή η πόλη εκείνα τα χρόνια, σώζεται και η επιβλητική κρήνη του Χαλίλ, της ίδιας περιόδου. Πρόκειται για μια από τις δεκαεννιά δημόσιες κρήνες που κατασκευάστηκαν κατά την οθωμανική περίοδο και αναφέρονται επίσης από τον Εβλιγιά Τσελεμπή.
Απαραίτητη είναι η στάση και στο Φρούριο του Καράμπαμπα - οθωμανικό κάστρο του 17ου αιώνα στην ηπειρωτική πλευρά της πόλης - και τον εκθεσιακό χώρο εντός του οποίου φιλοξενούνται γλυπτά που χρονολογούνται από την Παλαιοχριστιανική, Βυζαντινή, Ενετική και Οθωμανική εποχή.
Εκεί παρατηρεί κανείς την «ταξική ταυτότητα» των τουρμπανιών που φορούσαν οι κάτοικοι της περιοχής κατά τη Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και την σχέση του ελληνικού αλφάβητου με το πρώιμο φοινικικό και το μετέπειτα λατινικό.
Για τους λάτρεις ωστόσο της ιστορίας η πόλη έχει να προσφέρει και δύο ακόμα «διαδρομές», αυτή που ακολουθεί κανείς επισκεπτόμενος το παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας, το οποίο σχεδιάστηκε το 1901 από τον αρχιτέκτονα της Αρχαιολογικής Εταιρείας, Αλέξανδρο Λυκάκη, και μια πιο σύγχρονη και εξεχόντως ενδιαφέρουσα, που προσφέρει το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χαλκίδας «Αρέθουσα».
Το μουσείο, βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου Χαλκίδας, πολύ κοντά στις πηγές της μυθικής Αρέθουσας, από όπου και έλαβε την ονομασία του και στεγάζεται σε ένα βιομηχανικό κτήριο που άλλοτε αποτέλεσε εργοστάσιο παραγωγής ποτών και σήμερα συνδυάζεται άρτια με ένα σύγχρονο οικοδόμημα-προσθήκη που φιλοξενεί την Εφορία Αρχαιοτήτων της περιοχής. Το κτήριο αποτελεί σίγουρα μάρτυρα της βιομηχανικής δραστηριότητας των αρχών του 20ου αιώνα.
Παράλληλα βέβαια η αρχιτεκτονική του, τού έδωσε - ευτυχώς - την αφορμή για μια διαφορετική θεματική διάρθρωση των εκθεμάτων, ικανή να προσφέρει μια σπάνια και πλούσια ιστορική αναδρομή. Τα αντιπροσωπευτικά εκθέματα από την Εύβοια και την Σκύρο εκτίθενται σε τρία επίπεδα, ισόγειο, ημιώροφο και 1ο όροφο και έχουν χωριστεί σε τέσσερις θεματικές ενότητες αναδεικνύοντας την πολιτειακή οργάνωση, την οικονομία, τις πολιτισμικές ταυτότητες και στην λατρεία που ακολουθήθηκε ανά τους αιώνες στην Ελλάδα. Εμπλουτισμένα με διαδραστικούς χάρτες περιήγησης, με ντοκιμαντέρ και πολυμεσικές εφαρμογές, οδηγούν τον επισκέπτη σε ένα ενδιαφέρον ταξίδι στο χρόνο, το οποίο δίνει τροφή για σκέψη στις συγκεκριμένες αυτές θεματικές.
Γαστρονομία με σύμμαχο την φύση
Τα παραθαλάσσια ταβερνάκια και ουζερί είναι από τις πιο κλασικές εκδρομές ψαροφαγίας που μπορεί να ακολουθήσει κανείς στην περιοχή της Χαλκίδας. Από τα παραδοσιακά μαγαζιά όπως η ψαροταβέρνα «Το στέκι του Λουκά» στην ήσυχη παραλία της Νέα Λαμψάκου, ως την προσφάτως αφιχθείσα ψαροταβέρνα το «Ψαράκι» στην παραλία της Νέας Αρτάκης και ένα από τα πιο γνωστά beach-bar restaurant Sabbia στην πολυσύχναστη παραλία Αλυκές οι επισκέπτες θα απολαύσουν παραδοσιακές και σύγχρονες γεύσεις, εμπνευσμένες από ντόπια υλικά και ικανές να ευχαριστήσουν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους.
Στον δρόμο του κρασιού
Λιγότερο γνωστές είναι ίσως οι οινικές διαδρομές της Εύβοιας τις οποίες μπορεί να απολαύσει κανείς μέσα από γευσιγνωσίες κρασιών στα παραδοσιακά σοκάκια της πόλης ή σε κάποιο μικρό οινοποιείο της ευρύτερης περιοχής. Τόσο στο ηπειρωτικό τμήμα του νησιού (στη Ριτσώνα Αυλίδας, στην περιοχή του Ληλάντιου πεδίου και αλλού) όσο και στο βόρειο και νότιο τμήμα του νομού (από την Ιστιαία έως την Κάρυστο και το Μαρμάρι) οι οινόφιλοι θα ανακαλύψουν τα κρασιά της περιοχής τα οποία κερδίζουν το εγχώριο και διεθνές ενδιαφέρον όλο και περισσότερο. Τα οινοποιεία Μούντριχας, Αβαντής, Λύκος, Σκουμπρής, Φοίβος Παπαστρατής, Βρυνιώτης και πολλά ακόμα προσφέρουν από την νέα εκδοχή του Σαββατιανού έως Syrah και Βινσάντο, που ξεχωρίζουν για το χρώμα, το άρωμα και την επίγευσή τους. Must προϊόν της περιοχής, με διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και πραγματικά ενδιαφέρουσα γεύση είναι και το Grace Gin, από την ποτοποιεία Avantes στην Εύβοια, το οποίο με το άνοιγμα της φιάλης, ευωδιάζει πεύκο, λεμόνι και μικρά μαύρα φρούτα. Μια γουλιά δε είναι αρκετή για αφήσει στον ουρανίσκο την φρεσκάδα και τις γεύσεις ελληνικών βοτάνων και γλυκών μπαχαρικών.
Η Παλίρροια του Ευρίπου
Τα παραπάνω μπορούν να εμπλουτίσουν οι όμορφες παραλίες της Χαλκίδας πολλές εκ των οποίων βρίσκονται μέσα στην πόλη κι έχουν βραβευτεί με γαλάζια σημαία αλλά και η βόλτα στην παλιά γέφυρα της πόλης, από την οποία μπορεί να παρατηρήσει κανείς το παράδοξο παλιρροϊκό φαινόμενο της πόλης. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας – μελετητής του παλιρροϊκού φαινομένου, Μπάμπης Σφέτσας στο σχετικό βιβλίο του, η Παλίρροια του Ευρίπου είναι ένα σύνθετο παλιρροιακό φαινόμενο που παρατηρείται μόνο στον Πορθμό του Ευρίπου στην Χαλκίδα, (Ελλάδα) και αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο παγκόσμιας μοναδικότητας.
Ο πορθμός και συγκεκριμένα ο δίαυλος του Ευρίπου είναι μία στενή λωρίδα θάλασσας πλάτους 39 m, μήκους 40 m και βάθους περίπου 8,5 m που συνδέει το Βόρειο Ευβοϊκό με τον Νότιο Ευβοϊκό, μεταξύ Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας. Σ΄ αυτόν το χώρο τα ύδατά του διαύλου κινούνται συνεχώς, ενώ συγχρόνως αλλάζουν και φορά κίνησης, κατευθυνόμενα άλλοτε προς τον Βόρειο και άλλοτε προς το Νότιο Ευβοϊκό.
Η ιδιαιτερότητα ωστόσο του φαινομένου έγκειται στην απουσία κανονικότητας. Για την ακρίβεια, η συστηματική παρακολούθηση του εν λόγω ρεύματος έδειξε ότι ενώ στις 22-23 ημέρες του μήνα παρουσιάζει μια κανονικότητα αλλαγής φοράς ανά 6 ώρες περίπου, όπως ακριβώς η παλίρροια, στις υπόλοιπες 6-7 ημέρες του μήνα το ρεύμα γίνεται τόσο ακανόνιστο που μπορεί ν΄ αλλάξει φορά ακόμη και 14 φορές μέσα στο ίδιο 24ωρο.
Η εξήγηση του συγκεκριμένου φαινομένου του ρεύματος του Ευρίπου απασχολεί επισκέπτες και μελετητές ανά τους αιώνες - από τους αρχαίους Έλληνες και ειδικότερα τον Αριστοτέλη και τον Ερατοσθένη μέχρι επιστήμονες του προηγούμενου και του τρέχοντος αιώνα έχουν αναφερθεί σε αυτό. Σημαντική συνεισφορά στη μελέτη του φαινομένου κατέχουν οι Έλληνες Δημήτριος Αιγινήτης (1926) ο Υποπλοίαρχος Ανδρέας Α. Μιαούλης, Β.Ν. (1880) και ο βρετανός Υποναύαρχος Αρθούρος Μένσελ (Arthur Mansel). Η έρευνα συμπληρώνεται από μετρήσεις του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Γλύφα (1981-1984).
