Ροή
Τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα στο Κρεμλίνο αρνήθηκαν να μεταδώσουν τη φρικτή σκηνή της γκουβερνάντας που κυκλοφορούσε στο δρόμο κραδαίνοντας το κεφάλι ενός παιδιού που είχε δολοφονήσει πριν από λίγο, παρά το μεγάλο ενδιαφέρον της ρωσικής κοινής γνώμης. Και καλά έκανε.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, ο θάνατος του τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη «βούλιαξε» τα Μέσα: πλάνα από την μάνα που έκλαιγε στο μνήμα, κυκλοφοριακή συμφόρηση στο σημείο που σκοτώθηκε ο τραγουδιστής, ακραίες και υπερβολικές ατάκες και σκηνές επί σειρά ημερών….
Από την άλλη, η προσπάθεια που γίνεται στο Βέλγιο με τίτλο «όχι στο Grexit στην υγεία» για να συγκεντρωθούν κονδύλια για την υγεία στην Ελλάδα και να γίνει σχετικό διάβημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ λίγο προβλήθηκε από τα ελληνικά Μέσα ενημέρωσης παρά το γεγονός ότι ήταν είδηση κοινής λήψης (δημοσιεύθηκε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων).
Το χειρότερο είναι ότι αν μπει κάποιος στην σελίδα που συγκεντρώνει μεταξύ άλλων και υπογραφές, ο αριθμός των Ελλήνων που υπογράφουν υπέρ αυτής της πρωτοβουλίας είναι δυσανάλογα μικρός σε σχέση με αυτόν που θα έπρεπε.
Σε όλους μας όμως έχει τύχει η φρικτή εμπειρία του νοσοκομείου που δεν έχει κρεβάτι, γιατρούς, χρόνο για ραντεβού, εξοπλισμό, διαγνωστικά μηχανήματα. Όμως μόλις «περάσει η μπόρα» το ξεχνάμε.
Η «κριτική» ή «μη κριτική» ματιά των Μέσων ενημέρωσης ωστόσο δεν είναι δικαιολογία. Όλοι περνάμε ατελείωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή και έχουμε την ευκαιρία να προσπεράσουμε τα «συμπτώματα» της επιλεκτικής ή πρόχειρης ενημέρωσης που προσφέρουν κάποια Μέσα.
Κάποιος έλεγε ότι «κακό δεν κάνουμε μόνο με τα λάθη μας αλλά και με τις παραλείψεις μας». Τι ακριβώς θέλουμε; Να κάνουν πράγματα οι άλλοι για εμάς χωρίς εμάς; Δεν θέλουμε να κουνήσουμε καθόλου το δαχτυλάκι μας για να βρεθεί λύση; Τουλάχιστον ας στείλουμε ένα ευχαριστήριο μήνυμα στους ακαδημαϊκούς που «τρέχουν» τη συγκεκριμένη καμπάνια.
