Ροή
Tρικλοποδιές στη ρύθμιση των κόκκινων δανείων βάζουν στην εκπνοή του 2015 οι τράπεζες επιδιώκοντας οι διαπραγματεύσεις με τους δανειολήπτες να γίνουν με τον καινούργιο χρόνο που θα τεθεί σε εφαρμογή το αυστηρότερο πλαίσιο.
Οι ατέρμονες ουρές που σχημάτισαν έξω απο τα Ειρηνοδικεία πριν το χάραμα δανειολήπτες προκειμένου να προλάβουν να υπαχθούν στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη, πιστοποιούν ότι κάτι δεν πήγαινει καλά στη διαδικασία των εξωδικαστικών συμβιβασμών.
Έτσι, την ίδια ώρα που τα κόκκινα δάνεια έχουν ξεπεράσει τα 100 δισ. ευρώ, εξέλιξη η οποία θα έπρεπε να έχει βελτιώσει την ευελιξία των τραπεζών προκειμένου να εισπράξουν ότι είναι δυαντόν από το βουνό αυτό χρέους που έχει σχηματιστεί, στην πράξη φαίνεται ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι εικόνες της Τρίτης από τα Ειρηνοδικεία είναι ευγλωτες παρόλο που αφορούν κυρίως το κομμάτι των στεγαστικών δανείων. Υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος της ημέρας ο αριθμός των αιτήσεων για υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη θα φθάσει από την αρχή του έτους τις 8.000. Συνολικά στο νόμο έχουν προσφύγει ήδη 170.000 δανειολήπτες , εκ των οποίων μόνο οι 59.500 έχουν υπαχθεί στις διατάξεις του,
Το καθεστώς περιορισμένης προστασίας τόσο για τα στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας και πολύ περισσότερο για τις υπόλοιπες κατηγορίες χορηγήσεων που θα ισχύσει από το Φεβρουάριο του 2016, όπως εκτιμούν οι τραπεζίτες θα αναγκάσει πολλούς από τους λεγόμενους στρατηγικούς κακοπληρωτές να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Για το λόγο αυτό αρκετές τράπεζες εμφανίζονταν προς το τέλος του έτους, μετά και την τροποποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας, απρόθυμες να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις οφειλών «παίζοντας στην ουσία καθυστέρηση». Οι καθυστερήσεις ξεκινούν από τη χορήγηση των απαιτούμενων δικαιολογητικών εντός προθεσμίας 10 εργάσιμων ημερών μετά την υποβολή σχετικού αιτήματος από το δανειολήπτη. Για παραβάσεις της συγκεκριμένης διάταξης, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομίας έχουν προχωρήσει στην επιβολή διοικητικών προστίμων συνολικού ύψους 31.000 ευρώ. .
Η πρακτική αυτή των τραπεζών εκ πρώτης όψεως ξαφνιάζει καθώς τα δάνεια που δεν θα ρυθμιστούν, τα πιστωτικά ιδρύματα αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να τα πουλήσουν με μεγαλύτερη ζημιά μάλιστα – σε σύγκριση με το κούρεμα που θα μπορούσε να αποδεχθεί για κάθε δανειολήπτη μεμονωμένα - στα περίφημα «αρπακτικά». Επομένως πρακτικά για τις ίδιες τις τράπεζες το αποτέλεσμα είναι ισοδύναμο είτε δεχθούν κάποιο κούρεμα προκειμένου ο δανειολήπτης να είναι σε θέση να αποπληρώσει την οφειλή του είτε πουλήσουν το ίδιο δάνειο στο 30% με 40% της αξίας του σε κάποιο από τα περιώνυμα funds.
Με τα επιχειρηματικά δάνεια η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Ωστόσο και για αυτά ισχύει η ίδια αρχή του κουρέματος καθώς μάλιστα τα δάνεια αυτά θα είναι τα πρώτα στον κατάλογο που θα υποχρεωθούν να εκχωρήσουν οι τράπεζες σε εξειδικευμένες εταιρίες ή σε funds.
