«Οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Με τη ρήση της Παλαιάς Διαθήκης μπορεί κανείς να παρομοιάσει τον κανόνα που θα κληθεί να εφαρμόσει η Ελλάδα στην περίπτωση που το Συμβούλιο της Επικρατείας δικαιώσει συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους, επιδικάζοντας αναδρομικά για τους περικομμένους τους μισθούς και συντάξεις.
Στην έκθεση που συνέταξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της δεύτερης μεταμνημονιακής αξιολόγησης ξεκαθαρίζεται πως τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδος είναι εντός στόχων, ωστόσο αντιμετωπίζουν σημαντικά ρίσκα, μεταξύ των οποίων και οι δικαστικές αποφάσεις που όπως τονίζεται έχουν «πολιτική διάσταση».
Όπως σημειώνεται στην έκθεση, οι ελληνικές αρχές έχουν ξεκινήσει προπαρασκευαστικές εργασίες για την αξιολόγηση των δημοσιονομικών επιπτώσεων και των κινδύνων που απορρέουν από τις αποφάσεις των δικαστηρίων σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που θεσπίστηκαν στο πλαίσιο των Μνημονίων.
Βάσει των πληροφοριών που διαβίβασαν οι ελληνικές αρχές στην ΕΕ, η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας του 2015 κατά σημαντικών στοιχείων της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του 2012 συνεπάγεται «αμελητέο δημοσιονομικό κόστος», λόγω του πολύ μικρού αριθμού επιλέξιμων συνταξιούχων. Ωστόσο, σημειώνεται πως το ζήτημα δεν έχει ακόμη επιλυθεί οριστικά, δεδομένου ότι η τελική απόφαση για τα βασικά στοιχεία της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος του 2016 εξακολουθεί να εκκρεμεί.
Η Κομισιόν σημειώνει ακόμη πως εξακολουθεί να εκκρεμεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η απόφαση σχετικά με την αποκατάσταση των μισθών (σ.σ. Δώρων) των δημοσίων υπαλλήλων. «Εάν το Συμβούλιο του Κράτους αποφασίσει υπέρ της αποκατάστασης, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικό δημοσιονομικό κόστος που ανέρχεται στο 1,3% του ΑΕΠ, εκ των οποίων το 1,1% του ΑΕΠ αφορά στην αναδρομική υποχρέωση και στο 0,2% του ΑΕΠ σε επαναλαμβανόμενα έξοδα», αναφέρει η Επιτροπή.
Στο σημείο αυτό η ΕΕ αναφέρει πως «απαιτούνται συνεχείς προσπάθειες και επαγρύπνηση» και πως οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να συνεχίσουν να παρακολουθούν τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, λαμβάνοντας» αντισταθμιστικά μέτρα» για την επίτευξη των μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών στόχων στο πλαίσιο της μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής.
«Σε περίπτωση που οι δικαστικές αποφάσεις ανατρέπουν βασικά διαρθρωτικά στοιχεία των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος, οι επαναλαμβανόμενες δημοσιονομικές επιπτώσεις τέτοιων αποφάσεων θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε μεγάλο βαθμό από μεταρρυθμίσεις ενέργειες εντός του ίδιου τομέα πολιτικής», σημειώνει χαρακτηριστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τι σημαίνει αυτό;
Έτσι, εάν για παράδειγμα κριθούν παράνομες οι περικοπές των δώρων στο Δημόσιο, τότε οι όποια δημοσιονομική επιβάρυνση προκύψει θα πρέπει να καλυφθεί μέσα από περικοπές στο μισθολόγιο του Δημοσίου. Ομοίως, εάν δικαιωθούν οι συνταξιούχοι για αναδρομικές τους διεκδικήσεις, τότε θα πρέπει η δαπάνη που θα προκληθεί να καλυφθεί από νέα παρέμβαση εξοικονόμησης στο ασφαλιστικό σύστημα.
