Μπορεί τα ξενοδοχεία στην Ελλάδα να υπόκεινται στον δεύτερο υψηλότερο συντελεστή φορολόγησης εισοδημάτων στην Ευρώπη και να λειτουργούν υπό δυσμενείς συνθήκες που ροκανίζουν την ανταγωνιστικότητα τους, ωστόσο από την 1η Ιανουαρίου 2018 θα επιβαρυνθούν με ένα πρόσθετο φόρο, τον περιβόητο φόρο διαμονής.
Ο φόρος διαμονής που θα βαρύνει σε περίπου 83 ημέρες από σήμερα στις τουριστικές επιχειρήσεις θα υπολογίζεται ως σταθερό ποσό ανά ημέρα και ανά χρησιμοποιούμενο δωμάτιο, ανάλογα με τον τύπο του καταλύματος.
Ο φόρος θα επιβάλλεται από τις επιχειρήσεις κατά την έκδοση του φορολογικού στοιχείου και αποδίδεται στη φορολογική διοίκηση με μηνιαίες δηλώσεις μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του επόμενου μήνα.
Συγκεκριμένα, η διαμονή σε ξενοδοχειακά καταλύματα θα επιβαρύνεται ημερησίως με ποσό 4 ευρώ για ξενοδοχεία 5 αστέρων, 3 ευρώ για ξενοδοχεία 4 αστέρων, 1,50 ευρώ για ξενοδοχεία 3 αστέρων και 0,50 ευρώ για ξενοδοχεία 1-2 αστέρων. Σε αντίθεση με τα ξενοδοχεία, η διαμονή σε ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια - διαμερίσματα επιβαρύνεται σε κάθε περίπτωση με 0,50 ευρώ ημερησίως, χωρίς κλιμάκωση.
Σύμφωνα με έρευνα της Grant Thornton τα ξενοδοχεία συμβάλλουν στην ελληνική οικονομία με 17,36 δισ. ευρώ (9,87% του ΑΕΠ), αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 52% της συμβολής που δημιουργεί ο τουρισμός συνολικά στην οικονομία. Δημιουργούν θέσεις απασχόλησης για πάνω από 236 χιλιάδες άτομα, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 6,48% της απασχόλησης της χώρας.
Ωστόσο, παρά τη θετική τους συμβολή στην οικονομία της χώρας τα ελληνικά ξενοδοχεία χάνουν διαρκώς μερίδιο ανταγωνιστικότητας, λόγω της υψηλής φορολόγησης τους και του αθέμιτου ανταγωνισμού.
Με εξαίρεση την περίπτωση της Γαλλίας, οι υπόλοιπες ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδος έχουν υιοθετήσει σαφώς χαμηλότερους συντελεστές εισοδήματος σε σχέση με την Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό πως και ως προς την έμμεση φορολογία, το ξενοδοχειακό προϊόν στην Ελλάδα επιβαρύνεται με τον υψηλότερο συντελεστή διαμονής και τον υψηλότερο λοιπών υπηρεσιών.
Τα σχετικά στοιχεία δείχνουν πως στην Ελλάδα τα ξενοδοχεία είναι υποχρεωμένα, λόγω υπερφορολόγησης, να θέσουν στο τελικό προϊόν τους τιμές υψηλότερες κατά 3,21% έως 6,77% σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές τους προκειμένου να επιτύχουν αντίστοιχα ποσοστά κέρδους με εκείνα των άλλων χωρών.
Έτσι, τα ξενοδοχεία υποχρεώνονται τελικά να συμβιβαστούν με σαφώς χαμηλότερα περιθώρια κέρδους, προκειμένου να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
